قسم دى په څاښت باندې

او په شپه باندې كله چې قراره شي

چې ته خپل رب نه پریښى يې او نه يې (درسره) بغض ساتلى دى

او خامخا اخرت تا لپاره له دنیا نه ډېر غوره دى

او خامخا ژر به تا ته ستا رب دركړي، نو ته به راضي (خوشحاله) شې

ایا ته يې یتیم نه وې موندلى؟ پس پناه ځاى يې دركړ

او ته يې ناخبره (او ناپوه) وموندلې، نو لار ښوونه يې (درته) وكړه

او ته يې فقیر وموندلې، نو غني يې كړې

نو هر چې یتیم دى، نو ته (ده ته) قهر مه كوه

او هر چې سوالګرى دى، نو ته يې مه رټه

او پاتې شو (نعمت) نو ته د خپل رب نعمت بیانوه