نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را به پاکی یاد کن.

کسی که آفرید (هرچیز را)، پس (آن را) استوار و برابر کرد.

و کسی که اندازه را (برای هر چیز) مقرر کرد باز هدایت نمود.

و کسی که (از زمین‌های علف‌زار) چراگاه را رویانید.

باز آن را خشک و سیاه ساخت.

ما بر تو (قرآن را) می‌خوانیم، پس تو دیگر فراموش نخواهی کرد.

مگر آنچه را که الله خواسته باشد (از دلت فراموش می‌کند)، چون الله آشکار و آنچه که پوشیده است می‌داند.

و تو را برای شریعت آسان آماده می‌کنیم.

پس پند ده (مردم را) اگر پند دادن مفید افتد.

کسی که از الله می‌ترسد به زودی پند خواهد گرفت.

و بدبخت‌ترین انسان‌ها از آن اجتناب می‌ورزد.

آن کس که در آتش بزرگ داخل خواهد شد.

باز در آن جا نه می‌میرد و نه زنده می‌ماند.

البته کسی که خود را از (پلیدی شرک) پاک کرد، رستگار شد.

و نام پروردگار خود را یاد کرد و باز نماز خواند.

ولی شما زندگانی دنیا را ترجیح می‌دهید.

حال آن که زندگی آخرت بهتر و پاینده‌تر است.

البته این مضمون در صحیفه‌های سابق هم آمده است.

صحیفه‌های ابراهیم و موسی.