80 - He Frowned - `Abasa
روی ترش کرد و اعراض نمود.
به این که نزد او نابینا آمد.
و تو چه دانی که او شاید در پی پاکی باشد.
یا پند گیرد، پس آن پند به او سودی رساند.
اما کسی که خود را بی‌نیاز می‌داند.
پس تو در پی او شدی؟
و اگر او (شخص بی‌نیاز) پاک هم نشود، گناهی بر تو نیست.
و اما کسی که شتابان نزد او آمد.
در حالی که (از الله) می‌ترسید.
پس تو (به دیگران مشغول شده) از وی روی‌گردان می‌شوی.
چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) یقیناً قرآن وسیله‌ای پند است.
پس هرکس (پند) بخواهد باید آن را یاد کند.
(همانا آیات قرآن) در صحیفه‌های قدرمند درج و محفوظ است.
که بلندمرتبه و پاکیزه است.
به دستِ نویسندگان.
بزرگوار و نیک‌کردار.
مرگ بر این انسان (کافر و سرکش)، چه ناشکر است!
(دقت نکرده که) الله او را از چه چیز آفریده است؟
از نطفه (قطرۀ منی در رحم مادر) او را آفرید، پس (اندازۀ ماندن او در رحم مادر را) مقرر کرد.
باز راه را برای او آسان گردانید.
باز (بعد از پایان‌یافتن عمر) او را می‌میراند و در قبر می‌نهد.
باز هر وقتی که بخواهد او را زنده می‌کند.
نه! آنچه را که به او فرمان داده بود انجام نداد.
پس باید انسان به غذای خود بنگرد.
(که) ما آب را به فراوانی فرو ریختیم.
باز زمین را به خوبی شگافتیم.
پس در زمین دانه‌ها را رویانیدیم.
و (درخت‌های) انگور و سبزیجات را.
و (درخت‌های) زیتون و خرما را.
و باغ‌های پر درخت را.
و میوه‌ها و علف‌زارها (چراگاه‌ها) را.
(این همه را آفریدیم) برای نفع شما و حیواناتِ شما.
پس چون آواز سخت و هولناک (قیامت) بیاید.
روزی که انسان از برادر خود می‌گریزد.
و از مادر و پدر خود.
و از زن و فرزند خود.
(چون) هرکس از آنان در آن روز حالتی دارد که برایش کفایت می‌کند.
در آن روز چهره‌هایی شاد و درخشانند.
و خوش و خندانند.
و در آن روز چهره‌هایی است که بر آن‌ها غبار نشسته است.
چهرۀ آن‌ها را سیاهی و تاریکی پوشانده است.
این‌ها همان گروه کافرِ بدکار‌اند.