79 - Those who drag forth - An-Nāzi`āt
قسم به فرشته‌های که ارواح کافران را به سختی می‌گیرند.
و قسم به فرشته‌های که ارواح مؤمنان را به آسانی می‌گیرند.
و قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) به سرعت شناورند.
پس قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) از یکدیگر سبقت می‌گیرند.
باز قسم به فرشتگانی که همۀ کارها را تدبیر می‌کنند.
روزی که زلزلۀ سخت همه چیز را به لرزه درمی‌آورد.
به تعقیب آن لرزۀ دیگر واقع شود.
برخی از دل‌ها (در آن روز) ترسان و لرزان است.
(و) چشم‌های ایشان پایین افتاده است.
می‌گویند: آیا ما دوباره بازگردانیده می‌شویم (به حالت نخستین؟)
آیا (باز زنده می‌شویم که) استخوان‌های پوسیده شویم؟
گویند (اگر چنین باشد) آن زندگی زیانبار خواهد بود.
(الله در جواب آن‌ها فرمود): جز این نیست که آن تنها آواز بلند است.
پس ناگهان در میدان محشر (که جای بی‌خوابی است) حاضر شوند.
آیا داستانِ (دعوت) موسی به تو رسیده است؟
وقتی که پروردگارش او را در وادی پاک طوی صدا کرد.
(به او گفت): به‌سوی فرعون برو که سرکشی و طغیان کرده است.
پس به او بگو: آیا می‌خواهی که (از کفر) پاک شوی؟
و تو را به‌سوی پروردگارت راهنمائی کنم تا (بعد از شناختن پروردگارت) بترسی (و ایمان آوری و سرکشی نکنی).
پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد.
اما او دروغ شمرد و نافرمانی کرد.
باز پشت کرد (از مجلس موسی و برای فساد) سعی می‌نمود.
پس (ساحران را) جمع کرد و اعلان نمود.
پس گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم.
پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد.
یقیناً در این (ماجرا) برای کسی که (از عذاب الله) بترسد، عبرت است.
آیا (دوباره) آفریدن شما سخت‌تر است یا آفریدن آسمانی که او (الله) آن را بنا کرده؟
و بلندی آن را بر افراشت، پس آن را استوار و برابر کرد.
و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید.
و بعد از آن زمین را هموار نمود.
از آن (زمین) آب و چراگاهش را بیرون کرد.
و کوه‌ها را (بر زمین) محکم و پابرجا کرد.
(این همه را پیدا کرد) برای منفعت شما و چهارپایان‌تان.
پس وقتی که بزرگ‌ترین حادثۀ (قیامت) بیاید.
روزی که انسان آن کوشش خود را (در دنیا) به یاد می‌آورد.
و دوزخ برای هر بیننده‌ای آشکار و نمایان شود.
اما هر کسی طغیان و سرکشی کرد
و زندگانی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داد.
پس یقیناً دوزخ جایگاه اوست.
و اما کسی که از ایستادن در حضور پروردگارش ترسید و نفسش را از هوی و هوس باز داشت.
پس یقیناً جنت جایگاه اوست.
دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که چه وقتی برپا می‌شود؟
تو را چه خبر از (وقت برپا شدن) آن.
پایان و سرانجام آن با پروردگار توست.
تو تنها بیم‌دهندۀ کسی هستی که از آن (قیامت) می‌ترسد.
روزی که آن را می‌بینند، گویا که آنان جز (به قدر) شب یا چاشتی (در دنیا و برزخ) درنگ نکرده‌اند.