70 - The Ascending Stairways - Al-Ma`ārij

درخواست کننده‌ای (به تمسخر) عذاب واقع شدنی را طلب کرد.

بر کافران است (و) هیچ دفع‌کننده‌ای برای آن نیست.

از سوی الله صاحب درجات و مراتب بلند (است).

فرشتگان و (نیز) روح در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است به‌سوی او بالا می‌روند.

پس صبر کن صبری نیکو (و بدون شکوه).

البته آنان آن (روز) را دور می‌بیند.

و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

(قیامت آن) روزی که آسمان مانند مس گداخته شود.

و کوه‌ها مانند پشم حلاجی شده و رنگین گردد.

و هیچ دوستی از (حال) دوست دیگر نمی‌پرسد.

(دوستان و خویشاوندان) به ایشان نشان داده می‌شوند، گناهکار آرزو می‌کند که فرزندان خود را فديه (برای نجات) از عذاب آن روز قرار دهد.

همچنین همسر و برادرش را.

و قبیلۀ خود را که به او جای میدادند (و مدد می‌کردند).

(بلکه می‌خواهد که) تمام انسان‌های روی زمین را (فدا کند) تا (این کار) او را نجات دهد.

هرگز نه، دوزخ آتش سوزان و سراپا شعله است.

که پوست بدن را به شدت جدا می‌کند.

کسی را طلب می‌کند که پشت کرده و (از حق) روی گردانیده است.

و (نیز کسی را که) مال جمع کرد و نگاه داشت.

واقعا که انسان بی‌تاب و بی‌صبر (و حريص) آفریده شده است.

چون به او مصيبت رسد بی‌تاب و پریشان می‌گردد.

و چون خوبی به او رسد بخيل می‌گردد (و منع می‌کند).

مگر نمازگزاران.

آنانی که بر نماز‌شان (پایبندی و) مداومت دارند.

و آنانی که در اموالشان سهمی معین و معلوم است.

برای گدا و محروم.

و آنانی که به روز جزا (قیامت) یقین کامل دارند.

و آنانی که از عذاب پروردگارشان بیمناک و ترسناکند.

چون از عذاب پروردگارشان ایمنی نیست.

و آنانی که شرمگاه‌هایشان را (از حرام) محافظت می‌کنند.

مگر بر زنان و کنیزان خود که (در این صورت) ملامتی برایشان نیست.

پس هر کس فراتر از این را (برای قضای شهوت خود) بجوید آنانند که تجاوزکارند.

و آنان که ایشان امانتها و عهدشان را رعایت می‌کنند.

و آنان که به (ادای) گواهی‌هایشان قایم هستند (و از آن انکار نمی‌کنند).

و آنان که ایشان بر نمازهای خود محافظت و مواظبت می‌کنند.

ایشان‌اند که در باغ‌های جنت باعزت و گرامی داشته می‌شوند.

پس کافران را چه شده که به‌سوی تو شتابان می‌آیند؟!

گروه گروه از جانب راست و از جانب چپ.

آیا هر یک از ایشان آرزو دارد که به بهشت پرناز و نعمت در آورده شود؟.

نه، چنین نیست، يقينا ما آنان را از آنچه می‌دانند آفریده‌ایم.

سوگند به پروردگار مغربها و مشرقها که ما توانائیم.

بر اینکه بهتر از آنان را جایگزین کنیم و ما ناتوان نیستیم.

پس آنان را به حال خود بگذار تا در باطل خود فرو روند و (به متاع دنیا) بازی کنند تا روزی را که وعده داده شده‌اند ملاقات کنند.

روزی که شتابان از قبرهای خود بیرون می‌شوند. گویی آنان به‌سوی نشانه‌های (بت‌های) نصب شده می‌دوند.

در حالیکه چشمانشان زیر افتاده و خواری و ذلت ایشان را فرا گرفته است، این است آن روزی که وعده داده می‌شدند.