69 - The Reality - Al-Ĥāqqah
حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی).
چیست آن حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی)؟
و تو چه می‌دانی که آن حاقه (حادثۀ ثابت و واقع شدنی) چیست؟
قوم ثمود و عاد آن حادثۀ کوبنده و واقع شدنی را تکذیب نمودند.
اما ثمود به (وسیلۀ) آواز سخت و مرگبار هلاک شدند.
و اما عاد به (وسیلۀ) تندبادی سرد و سوزنده هلاک شدند.
که الله آن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنان مسلط کرد آنگاه مردمان را می‌دیدی که روی زمین افتاده‌اند و گویی تنه‌های پوک درختان خرما‌اند.
پس آیا می‌بینی که اثری از آنها باقی مانده باشد؟
و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهالی قریه‌های زیر و زبر شده (قوم لوط) مرتکب گناه و نافرمانی شدند.
زیرا آنان از (فرمان) فرستادۀ پروردگارشان نافرمانی کردند، و الله ایشان را به سختی گرفت.
البته وقتی که آب (به امر ما) طغیان کرد، شما را در کشتی روان برداشتیم.
تا آن (عذاب) را برایتان پندی قرار دهیم و گوش‌هایی شنوا آن را به خاطر بسپارد.
پس چون در صور دمیده شود یک دمیدنی.
و زمین و کوه‌ها برداشته شوند، پس يکباره درهم کوبیده شوند.
پس در آن روز واقعه (قیامت) رخ دهد.
و آسمان (نیز) بشگافد و در آن روز سست گردد.
و فرشته‌ها بر اطراف آن (آسمان) خواهند بود و عرش پروردگارت را در آن روز هشت فرشته بالای سر خود حمل می‌کنند.
در آن روز شما (به بارگاه پروردگارتان) عرضه می‌شوید، هیچ پوشیدۀ شما (که آنرا انجام داده بودید) مخفی نماند.
پس هر کس که نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود (شادی کنان) می‌گوید: بگیرید نامۀ اعمال مرا بخوانید.
چون من یقین داشتم که البته با حساب خودم روبرو خواهم شد.
پس او در زندگانی خوش و رضایت بخش خواهد بود.
در بهشت (بسیار) بلند خواهد بود.
که میوۀ آن در دسترس است.
(گفته می‌شود) گوارا بخورید و بنوشید به (پاداش) آنچه در روزگاران گذشته انجام میدادید.
و اما کسی که نامۀ اعمالش به دست چپش داده شود، پس می‌گوید: ای کاش نامه‌ام بمن داده نمی‌شد.
و (ای کاش) نمی‌دانستم که حساب من چیست.
و ای کاش مرگ فیصله کننده و پایان کارم بود.
دارایی من هیچ نفعی بمن نرساند.
قدرت و پادشاهی من از دستم رفت.
(گفته می‌شود) او را بگیرید، پس به زنجیرش کشید.
باز او را در دوزخ داخل کنید.
باز در زنجیری که درازی آن هفتاد گز باشد او را ببندید.
چون او به الله بزرگ ایمان نمی‌آورد.
و (مردم را) بر طعام دادن مسکین ترغیب نمی‌کرد.
پس او امروز در این جا هیچ دوست مهربانی ندارد.
و نه طعامی دارد جز زرداب دوزخیان.
که جز گنهگاران آن را نمی‌خورند.
پس قسم به آنچه می‌بینید.
و به آنچه نمی‌بینید.
که این (قرآن) سخن فرستاده (فرشته) بزرگوار است.
و آن سخن شاعری نیست، اندکی ایمان می‌آورید.
و (قرآن) گفتۀ غیبگو و کاهن نیست، اندکی عبرت می‌گیرید.
(بلکه) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.
و اگر (بالفرض) پیغمبر بعضی از سخنان را به دروغ به ما نسبت می‌کرد.
البته او را با قدرت می‌گرفتیم.
باز رگ دلش را قطع می‌کردیم.
پس هیچ کس از شما منع کننده‌ای (جزای ما) از او نیست.
البته قرآن برای پرهیزگاران نصیحت و پند است.
و البته ما به یقین می‌دانیم که برخی از شما تکذیب‌کننده‌اید.
و البته آن (تکذیب) مایۀ حسرت بر کافران است.
و البته آن (قرآن سخن) حق و یقینی است.
پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن.