All Islam Directory

71 - Noah - Nūĥ

:1

البته ما نوح را به‌سوی قومش فرستادیم که قوم خود را پیش از این که عذاب دردناک به سراغ آنها بیاید، بترسان.

:2

(نوح) گفت: ای قوم من! من برای شما بیم دهنده‌ای آشکارم.

:3

این که الله را عبادت کنید و از او بترسید و مرا اطاعت کنید.

:4

که الله گناهان شما را می‌آمرزد و اجل شما را تا وقتی معین به تأخیر می‌اندازد. يقيناً هرگاه اجل (و مهلت) مقرر الله برسد به تأخیر نمی‌افتد، اگر می‌دانید.

:5

نوح گفت: ای پروردگارم! من قومم را شب و روز (به ‌سوی توحید) دعوت دادم.

:6

ولی دعوت من جز بر فرار آنان نیفزود.

:7

و هرگاه من آنان را دعوت دادم تا (گناهان)‌شان را بیامرزی، انگشتان‌شان را به گوش‌های خود در آوردند و جامه‌هایشان را به چهره‌های خود پیچیدند و بر (طغیان خود) اصرار نمودند و سخت تکبر ورزیدند.

:8

باز ایشان را به آواز بلند دعوت دادم.

:9

باز (دعوتم را) برای آنان اعلان کردم و گاهی به صورت نهانی (هم) به ایشان دعوت دادم.

:10

پس گفتم: از پروردگارتان مغفرت بخواهید که او بسیار آمرزنده است.

:11

(اگر چنین کنید الله) از آسمان باران‌های پیاپی بر شما می‌باراند.

:12

و شما را با اموال و فرزندان مدد می‌کند و برای شما باغها قرار میدهد و برای شما نهرها جاری می‌سازد.

:13

شما را چه شده است که بزرگی و جلال برای الله قایل نمی‌شوید؟

:14

حال آنکه شما را در مراحل مختلف آفریده است.

:15

آیا نمی‌بینید که الله چگونه هفت آسمان را یکی بر بالای دیگر آفریده است؟!

:16

و ماه را در میان آنها تابان و خورشید را چراغ درخشان گردانید؟!

:17

و الله شما را از زمین (مانند گیاه) رویانید (آفرید).

:18

باز شما را به زمین باز می‌گرداند و (باز) شما را (از زمین) بیرون می‌آورد.

:19

و الله زمین را برای شما بستر هموار گردانید.

:20

تا در راه‌های وسيع آن بروید.

:21

نوح (در دعای خود) گفت: پروردگارا! بی‌گمان ایشان از من نافرمانی کردند و از کسی پیروی کردند که مال و اولادش جز زیان و نقصان بر او نیفزود.

:22

و آن (پیشوایان در بارۀ پیروان خود) دست به مکری بس بزرگ زدند.

:23

و گفتند: معبودان خود را ترک نکنید خصوصا (پنج بت را که عبارت‌اند از) ود و سواع و يغوث و يعوق و نسر را (ترک نکنید).

:24

واقعا که مردم بسیار را گمراه کردند (پس) ای الله! ظالمان را جز گمراهی نیفزا.

:25

به (سبب) گناهانشان غرق شدند باز به آتش در آورده شدند و برای خود در برابر الله مددگارانی نیافتند.

:26

و نوح گفت: ای پروردگار! هیچ کسی از کافران را بر روی زمین باقی مگذار.

:27

زیرا اگر آنها را زنده بگذاری بندگانت را گمراه می‌سازند و جز بد کار و کافر نمی‌زایند.

:28

ای پروردگارم! من و پدر و مادرم را و هر کسی را که مؤمن به خانه‌ام داخل شود و مردان و زنان مؤمن را بیامرز و ظالمان را جز نابودی نیفزا.