سوگند به این شهر (مکه).
و تو در این شهر ساکنی (و جنگ در این شهر برای تو حلال خواهد شد).
و سوگند به پدر (= آدم) و فرزندانش.
یقیناً ما انسان را در رنج آفریدیم.
آیا او گمان می‌کند هیچ کس بر او (توانا و) قادر نیست؟
می‌گوید: «مال زیادی را تباه (و خرج) کرده‌ام».
آیا می‌پندارد که هیچ کس او را ندیده است؟
آیا برای او دو چشم قرار ندادیم،
و یک زبان و دو لب؟
و او را به دو راه (خیر و شر) راهنمایی کردیم.
پس به گردنۀ (سخت) قدم نگذاشت (و نیامد).
و تو چه می‌دانی که گردنۀ (سخت) چیست؟
آزاد کردن برده است.
یا طعام دادن در روز قحطی (و گرسنگی)،
یتیمی را از خویشاوندان،
یا مستمندی خاک نشین را،
آنگاه از کسانی باشد که ایمان آورده‌اند و یکدیگر را به صبر سفارش کرده‌اند، و یکدیگر را به (محبت و) مهربانی توصیه نموده‌اند.
اینان اهل سعادت‌اند (که نامۀ اعمالشان به دست راست‌شان داده می‌شوند و به بهشت می‌روند).
و کسانی‌که به آیات (و نشانه‌های) ما کفر ورزیدند، آنان اهل شقاوتند (که نامۀ اعمالشان به دست چپ‌شان داده می‌شود و به جهنم می‌روند).
بر آن‌ها (از هر سو) آتشی سر پوشیده است (که راه فرار ندارند).