56 - The Inevitable - Al-Wāqi`ah
Чун қиёмат воқеъ шавад,
ки дар воқеъ шуданаш ҳеҷ дурӯғ нест,
гурӯҳеро пасткунанда аст ва гурӯрҳеро баландкунанда.
Он гоҳ, ки замин ба сахтӣ биларзад
ва кӯҳҳо ба тамом реза-реза шаванд
ва чун ғуборе пароканда гарданд,
шумо се гурӯҳ бошед:
яке аҳли саъодат. Аҳли саъодат чӣ ҳол доранд?
Дигар аҳли шақоват (бадбахт). Аҳли шақоват чӣ ҳол доранд?
Севумини онҳо, ки пешқадаму пешдаст буданд ва инак пеш раводанд (дар ҷаннат).
Инҳо муқаррабонанд (наздиккардашудагонанд)
дар биҳиштҳои пурнеъмат.
Гурӯҳе аз пешиниён
ва андаке аз онҳо, ки аз пас омадаанд
бар тахтҳои мурассаъ (зарбофт)
рӯбарӯи ҳам бар онҳо такя задаанд.
Писароне ҳамеша ҷавон гирдашон мечарханд
бо қадаҳҳову кӯзаҳо ва ҷомҳое аз шаробе, ки дар ҷӯйҳо ҷорист,
аз нушиданаш на сардард гиранд ва на беҳуш шаванд.
Ва меваҳое, ки худ интихоб мекунанд.
Ва гӯшти парранда, аз ҳар чӣ бихоҳанд,
Ва ҳурони дуруштчашм
ҳамонанди марворидҳое дар садаф.
Ҳама ба мукофоти корҳое, ки мекардаанд.
Дар он ҷо на сухани беҳуда шунаванд ва на гуноҳолуд
ҷуз як сухан: «Салом, салом!»
Аммо аҳли саъодат, аҳли саъодат чӣ ҳол доранд?
Дар зери дарахти сидри бехор
ва дарахти музе (банан), ки мевааш бар якдигар чида шуда
ва сояе доим
ва обе ҷорӣ
ва мевае бисёр,
ки бепоён ва касро аз он бознадоранд.
Ва фаршҳои баланд
Он занонро Мо биёфаридем, офариданӣ
ва душизагон сохтем.
Маъшуқи ҳамсарони худанд,
барои аҳли саъодат,
гурӯҳе аз пешиниён
ва гурӯҳе, ки аз пас омадаанд.
Аммо аҳли шақоват, аҳли шақоват (бадбахт) чӣ ҳол доранд?
Дар боди гарм ва оби ҷӯшонанд
дар сояе аз дуди сиёҳ
на сарду на хуш.
"Инҳо пеш аз ин дар нозу неъмат буданд.
ва бар гуноҳони бузург исрор (давом) мекарданд
ва мегуфтанд: «Оё замоне, ки мо мурдему хоку устухон шудем, боз ҳам моро зинда мекунанд
ё ниёгони моро?»
Бигӯ: «Ҳамаро, онон, ки аз ин пеш буданд ва онҳо, ки аз паяшон омада буданд,
ҳама дар ваъдагоҳи он рӯзи муъайян хоҳанд буд.
Он гоҳ шумо, эй гумроҳони дурӯғбароранда,
аз дарахтони заққум хоҳед хурд
ва шикамҳои худро аз он пур хоҳед кард
ва бар болои он оби ҷӯшон хоҳед нушид,
чунон менушед, ки шутури ташн, а об менӯшад.
Ин аст меҳмондориашон дар рӯзи ҷазо.
Мо шуморо офаридаем, пас чаро тасдиқ намекунед?
Оё он маниро, ки мерезед, дидаед?
Оё шумо ӯро меофаринед ё Мо офаринандаем?
Мо маргро бар шумо, муайян сохтем ва нотавон аз он нестом, ки
ба ҷои шумо қавме монанди шумо биёварем ва шуморо ба сурате, ки аз он бехабаред, аз нав биёфаринем.
Шумо ай офариниши нахуст огоҳед, чаро ба ёдаш наёваред?
Оё чизеро, ки мекоред, дидаед?
Оё шумо мерӯёнедаш ё Мо рӯёнандаем?
Агар мехостем, хошокаш месохтем, то дар ҳайрат бимонед.
Гӯянд: «Мо зиён кардагонем,
мо бенасиб мондагонем».
Оё оберо, ки менӯшед, дидаед?
Оё шумо онро аз абр фурӯд меоред ё Мо фурӯд орандагонем?.
Агар мехостем онро талх мегардонидем. Пас чаро шукр намегӯед?
Оё он оташро, ки меафрузед дидаед?
Оё дарахташро шумо офаридаед ё Мо офаринандаем?
Мо онро хушдоре (аз дӯзах) ва барои мусофирони роҳнавард матоъе сохтем.
Ба номи Парвардигори бузурги худ тасбеҳ гӯй!
Пас савганд ба ғурубгоҳи ситорагон!
Ва ин савгандест, — агар бидонед, — бузург.
Албатта ин Қуръонест гиромиқадр
дар китобе макнун,
ки ҷуз покон даст бар он назананд.
Нозилшуда аз ҷониби Парвардигори ҷаҳониён аст.
Оё ин суханро дурӯғ меҳисобед?
Ва насиби худро дар дурӯғ ҳисобидани он қарор медиҳед?
Пас чаро он гоҳ ки ҷон ба гулӯ расад
ва шумо дар ин ҳангом менигаред?
Мо аз шумо ба ӯ наздиктарем, вале шумо намебинед.
Агар қиёматро бовар надоред,
агар рост мегӯед, бозаш гардонед! (рӯҳро бар ҷасад)
Аммо агар аз муқаррабон (наздикшудагон) бошад.
барои ӯст осоишу рӯзӣ ва биҳишти пурнеъмат.
Ва аммо агар аз аҳли саъодат бошад,
пас туро аз аҳли саъодат салом аст.
Ва аммо агар, аз такзибкунандагони (дурӯғ барорандагони) гумроҳ бошад,
ба оби ҷӯшон меҳмонаш кунанд
ва ба дӯзахаш дароваранд.
Ин сухан сухане росту яқин аст!
Пас ба номи Парвардигори бузургат тасбеҳ гӯй!