All Islam Directory

75 - The Resurrection - Al-Qiyāmah

:1

قسم می‌خورم به روز قیامت.

:2

و قسم می‌خورم به نفس ملامت کننده (و پشیمان‌شونده).

:3

آیا انسان گمان می‌کند که استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟

:4

بلی! (چنین خواهیم کرد) در حالیکه قادریم بر آن که (حتى) سرانگشتان او را (هم) برابر سازیم.

:5

بلکه انسان می‌خواهد (با انکار نمودن) راه فسق و فجور را پیش روی خود باز کند.

:6

(و به طور استهزا) می‌پرسد: روز قیامت چه وقت است؟

:7

پس وقتی که چشم‌ها خیره شود.

:8

و ماه بی‌نور و تاریک شود.

:9

و آفتاب و ماه یکجا جمع شود.

:10

و (وقتی روز قیامت برپا شود) انسان می‌گوید: راه گریز کجاست؟

:11

نه! هرگز جای (گریز و) پناه نیست.

:12

(بلکه) در آن روز قرارگاه تنها به‌سوی پروردگار توست.

:13

انسان در آن روز به آنچه پیش فرستاده و به آنچه پس گذاشته است خبر داده می‌شود.

:14

بلکه انسان به (خوب و بد) نفس خود بیناست.

:15

اگرچه (در آن روز) عذرهایی پیش کند.

:16

(ای پیغمبر! در وقت نزول وحی) زبانت را حرکت مده تا در یاد کردن آن شتاب کنی.

:17

بی‌گمان جمع کردن آن در سینۀ تو و خواندنش بر عهدۀ ماست.

:18

پس چون آن را (به زبان جبریل) خواندیم، پس قرائت آن را پیروی کن.

:19

باز بیان (حقایق و تفسیر) آن بر عهدۀ ماست.

:20

نه، چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست می‌دارید.

:21

و آخرت را ترک می‌کنید.

:22

(حال آن که کامیاب و ناکام در آخرت معلوم شود) در آن روز چهره‌هایی شاداب (و خرم) هستند.

:23

(چرا که) به پروردگار خود می‌نگرند.

:24

و چهره‌هایی در آن روز گرفته (و غمگین) است.

:25

(چون) یقین دارند که به معصیت کمرشکن گرفتار می‌شوند.

:26

چنین نیست (که ایشان گمان دارند) هنگامی که جان به گلوگاه رسد.

:27

و گفته شود: آیا کسی هست که افسون بخواند؟

:28

و (محتضر) يقين کند که زمان جدایی (روح از بدن) فرا رسیده است.

:29

و ساق پا به ساق دیگر بپیچد (که دیگر حرکت نتواند).

:30

آن روز، روز سوق دادنش به‌سوی پروردگار توست.

:31

پس (انسان نافرمان) نه تصدیق کرد و نه نماز گزارد.

:32

بلکه دروغ شمرد و اعراض نمود.

:33

باز متکبرانه و خرامان به‌سوی خانواده‌اش رفت.

:34

وای بر تو، باز وای بر تو.

:35

باز وای بر تو، وای بر تو.

:36

آیا انسان گمان می‌کند که به حال خود گذاشته می‌شود (و با او حساب و کتاب صورت نمی‌گیرد)؟

:37

آیا او نطفه‌ای از منی که در رحم ریخته شده، نبود؟

:38

باز خون بسته‌ای بود که (الله آن را) آفرید باز (خلقت او را) استوار و برابر کرد.

:39

پس از آن (قطرۀ منی) دو جفت مرد و زن را آفرید.

:40

و آیا همین (آفرینندۀ انسان‌ها از منی) قادر نیست که (بار دوم) مُرده‌ها را زنده کند؟