51 - The Winnowing Winds - Adh-Dhāriyāt
قسم به بادهایی که (هر چیز را) با شدت پراگنده می‌کنند.
قسم به ابرهای گران بار.
قسم به کشتی‌های که به آرامی می‌روند.
و قسم به فرشتگانی که کارها را (به امر الله) تقسیم می‌کنند.
بی‌گمان آنچه که وعده داده می‌شوید راست است.
و حتما روز جزا (قیامت) واقع شدنی است.
و قسم به آسمان که دارای راههای مختلف است.
همانا شما در سخنان گوناگون سرگردان هستید.
کسی که از آن (راه راست) منحرف شود (در آینده نیز از راه راست) باز گردانیده می‌شود.
مرگ بر دروغگویان (که بدون دلیل و برهان در بارۀ قرآن و قیامت سخن می‌گویند).
کسانی که ایشان در نادانی و بی‌خبری غرقند.
می‌پرسند: روز جزا چه وقتی خواهد بود؟
روزی که آنان بر آتش عذاب داده شوند.
(گفته شود) بچشید عذاب تان را، این همان عذابی است که در بارۀ آن عجله داشتید.
البته پرهیزگاران در باغها و چشمه سارها خواهند بود.
چیزهایی را که پروردگارشان به آنان می‌دهد بدست می‌آرند. چون آنان پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند.
آنان بودند که اندکی از شب را می‌خوابیدند.
و در سحرگاهان (از پروردگارشان) آمرزش می‌خواستند.
و در اموالشان برای گدا و بینوا حقی بود.
و در زمین برای یقین کنندگان نشانه‌هایی (قدرت الهی) است.
و در وجودتان (نشانه‌هایی قدرت الهی است) آیا نمی‌بینید؟
و روزی شما و آنچه وعده داده می‌شوید، در آسمان (مقرر) است.
به پروردگار آسمان و زمین قسم که البته این (وعده) حق است، مانند آنکه شما سخن می‌گویید.
آیا داستان مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟
وقتی که بر او وارد شدند پس گفتند: سلام (بر تو، و ابراهیم نیز) گفت: سلام (بر شما، و در دل گفت:) مردمان ناشناس هستید.
پس آهسته به‌سوی خانواده‌اش رفت و گوساله فربه (و بریان شده) آورد.
پس آن را نزدیک آنان نهاد (و) گفت: آیا نمی‌خورید؟!
و (در دل) از ایشان احساس ترس کرد. گفتند: مترس، و او را به پسر دانا مژده دادند.
پس همسرش (با شنیدن مژده فرزند) فریادکنان پیش آمد، و بر چهرۀ خود زد و گفت: پیرزنی نازا هستم (چگونه فرزندی به دنیا بیاورم؟!).
فرشته‌ها گفتند: پروردگار تو این چینن گفته است، چون او باحکمتِ داناست.
(ابراهیم) گفت: ای فرستادگان کار شما چیست؟.
گفتند: همانا ما به‌سوی قوم مجرم و گناهکار فرستاده شده‌ایم.
تا بر آنان سنگ‌هایی از گل بریزیم.
که نزد پروردگارت برای (نابودی) اسرافکاران، نشان‌کرده شده است.
پس هر کس از مؤمنان را که در آنجا بودند، بیرون کردیم.
پس در آنجا جز یک خانه‌ای از مسلمانان نیافتیم.
و در آن قریه برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند، نشانه‌ای )برای عبرت( گذاشتیم.
و در قصۀ موسی (نیز نشانه‌ای هست) وقتی که او را با دلیلی آشکار به‌سوی فرعون فرستادیم،
پس با لشكر خویش روی گردان شد و گفت: او جادوگر یا دیوانه است.
پس ما او و لشکریانش را (به قهر خود) گرفتار کردیم و آنها را در دریا انداختیم در حالیکه او سزاوار سرزنش بود.
و در (ماجرای) عاد (نیز عبرتهایی است) وقتی تند باد بی‌خیر و برکت را بر آنان فرستادیم.
بر هر چیزی که می‌وزید آن را باقی نمی‌گذاشت مگر اینکه آن را چون استخوان پوسیده می‌گردانید.
و در قصۀ قوم ثمود نیز علامت عبرت گذاشتیم، وقتی که به ایشان گفته شد: تا مدتی (از نعمت‌های دنیا) مستفید شوید.
پس از حکم پروردگارشان سرکشی کردند در نتیجه صاعقه (حادثۀ بیهوش کننده) ایشان را فرا گرفت در حالیکه نگاه می‌کردند.
پس نه توان برخواستن را داشتند و نه توانستند از کسی کمک بطلبند.
و پیش از آنها قوم نوح را هلاک نمودیم؛ چون آنها قوم فاسق بودند.
و آسمان را با قوت و توانمندی بنا نمودیم و يقينا ما وسعت دهنده‌ایم.
و زمین را هموار کردیم پس چه خوب هموار کننده‌ایم.
و از هر چیزی دو نوع (جفت) آفریدیم تا شما پند گیرید.
پس (از شرک) به‌سوی (توحید) الله بگریزید، البته من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم.
و با الله معبود دیگر قرار ندهید، همانا من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم.
هم چنین هیچ پیغمبری به‌سوی مردمان پیش از ایشان نیامده است مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است.
آیا یکدیگر را (به گفتن چنین سخنی) سفارش کرده‌اند؟! (نه) بلکه آنان قوم سرکش‌اند.
لذا از آنان روی بگردان چون تو سزاوار نکوهش و ملامتی نیستی.
و (به مردم) پند ده یقینا که پند دادن به مؤمنان نفع می‌رساند.
و من جن و انس را نیافریدم مگر برای آنکه مرا عبادت کنند.
من از آنها هیچ رزقی نمی‌خواهم. و نمی‌خواهم که به من طعام دهند.
چون تنها الله روزی رسان و صاحب قدرت و نیرومند است.
همانا برای کسانی که ظلم کردند نصیبی (از عذاب) مانند نصیب یارانشان (و هم مسلکان‌شان) دارند، پس نباید )عذاب را( به شتاب (از من) بخواهند.
پس وای بر کافران از آن روزشان که وعده داده می‌شوند.