هنگامی‌که خورشید درهم پیچیده شود.
و هنگامی‌که ستارگان بی نور شوند.
و هنگامی‌که کوه‌ها به حرکت درآید.
و هنگامی‌که ماده شتران باردار رها شوند.
و هنگامی‌که جانوران وحشی گرد آورده شوند.
و هنگامی‌که دریا‌ها (جوشان و) بر افروخته شود.
و هنگامی‌که روح‌ها (با تن‌ها) قرین شوند.
و هنگامی‌که از دختر زنده به گورشده پرسیده شود:
به کدامین گناه کشته شده است؟!
و هنگامی‌که نامه‌های (اعمال) گشوده شود.
و هنگامی‌که پرده از روی آسمان برگرفته شود.
و هنگامی‌که دوزخ افروخته (و شعله‌‌ور) گردد.
و هنگامی‌که بهشت نزدیک آورده شود.
(در آن هنگام) هرکس خواهد دانست چه چیزی را (برای آخرت خود) حاضر (و آماده) کرده است.
پس سوگند به شارگانی که باز می‌گردند.
(شتابان) حرکت می‌کنند (و از نظر) پنهان می‌شوند.
و سوگند به شب، هنگامی‌که (تاریکی‌اش کاسته شود و) پشت کند.
و سوگند به صبح، هنگامی‌که بدمد.
بی‌گمان این (قرآن) سخن فرستادۀ بزرگوار (= جبرئیل) است.
که (مقتدر و) نیرومند است، و نزد (الله) صاحب عرش، مقام و منزلت والایی دارد.
(در آسمان‌ها) مورد اطاعت (فرشتگان) و امین (وحی) است.
و (ای مردم) همنشین شما (محمد صلی الله علیه وسلم) دیوانه نیست.
و به راستی او (= جبرئیل) را در افق روشن دیده است.
و او بر (آنچه از طریق) غیب (به او وحی شده) بخیل نیست.
و این (قرآن) گفتۀ شیطان رانده شده نیست.
پس به کجا می‌روید؟!
این (قرآن) چیزی جز پند و اندرز برای جهانیان نیست.
برای کسی از شما که بخواهد راه راست در پیش گیرد.
و شما نمی‌خواهید مگر آنکه پروردگار جهانیان بخواهد.