53 - The Star - An-Najm
سوگند به ستاره چون فرود افتد،
(که) یار شما (= محمد صلی الله علیه وسلم) گمراه نشده و راه را گم نکرده است،
و از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید.
این نیست جز آنچه به او وحی می‌شود (و بجز وحی چیزی نمی‌گوید).
(فرشته‌ای) بس نیرومند (= جبرئیل) او را تعلیم داده است،
(همان فرشتۀ) نیرومندی که آنگاه راست و درست (به شکل حقیقی فرا رویش) ایستاد.
در حالی‌که او در افق اعلی (آسمان) بود.
سپس (جبرئیل) نزدیک شد، آنگاه فرو آمد (و نزدیک‌تر شد).
پس (فاصلۀ او با پیامبر) به قدر دو کمان یا کمتر بود.
آنگاه (الله) آنچه را باید وحی می‌کرد، به بنده‌اش وحی نمود.
قلب (پیامبر) آنچه را دید، دروغ نگفت.
آیا با او دربارۀ آنچه می‌بیند مجادله می‌کنید؟!.
و به راستی بار دیگر (نیز) او را دید [ جبرئیل علیه السلام را در صورت حقیقی، در حالی‌که ششصد بال داشت دیدند. (صحیح بخاری و تفسیر ابن کثیر)].
نزد «سدرة المنتهی» [ درخت سدر عظیمی که در آسمان هفتم است و علم هیچ کس از آن فراتر نرود. (تفسیر طبری)].
که «جَنَّةُ الْمَأْوَىٰ» نزد آن (درخت) است.
چون (درخت) «سدره» را چیزی (= نوری) پوشاند.
چشم (پیامبر) خطا نکرد و (از حد) در نگذشت.
به راستی (او) پاره‌ای از نشانه‌های بزرگ پروردگارش را دید [ این آیه دربارۀ معراج پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌باشد که رسول الله صلی الله علیه وسلم با روح و جسد به آسمان‌ها رفتند. (اختصار از صحیح بخاری شماره .].
آیا «لات» و «عزّی» را دیده‌اید؟!
و «منات» (بت) سومی بی‌ارزش را؟.
آیا شما را پسر باشد و او را دختر؟
در این صورت، این تقسیمی غیر عادلانه است.
این‌ها چیزی جز نام‌هایی نیست که شما و پدارن‌تان بر آن‌ها گذاشته‌اید و الله دلیلی بر (صدق مدعی شما) نازل نکرده است. آن‌ها جز از گمان (های بد و بی‌اساس) و هوای نفس پیروی نمی‌کنند، در حالی‌که هدایت از (سوی) پروردگارشان برای آن‌ها آمده است.
آیا انسان هر چه آرزو کند برایش میسّر است؟!
پس آخرت و دنیا از آنِ الله است.
و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان‌ها هستند که شفاعت آن‌ها هیچ سودی نمی‌بخشد، مگر پس از آنکه الله برای هرکس که بخواهد اجازه دهد و راضی باشد.
بی‌گمان کسانی‌که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را به نام دختران نام‌گذاری می‌کنند.
و آن‌ها به آن هیچ دانشی ندارند، جز از گمان (بی‌اساس) پیروی نمی‌کنند، و یقیناً گمان (انسان را) از (شناخت) حق بی‌نیاز نمی‌کند.
پس (ای پیامبر) از کسی‌که از ذکر ما روی می‌گرداند، و جز زندگی (مادی) دنیا را نخواهد، اعراض کن.
این آخرین حد دانش آن‌هاست، بی‌گمان پروردگار تو به کسانی‌که از راه او گمراه شده‌اند داناتر است، و او (نیز) به کسانی‌که هدایت یافتند داناتر است.
و آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آنِ الله است تا کسانی را که (کار) بد کردند به (سبب) آنچه کرده‌اند کیفر دهد، و کسانی را که نیکوکاری کردند با (بهشت) نیکو پاداش دهد.
(همان) کسانی‌که از گناهان کبیره و اعمال زشت ـ جز گناهان صغیره ـ دوری می‌کنند بی‌گمان پروردگار تو گسترده آمرزش است، و او نسبت به شما داناتر است، هنگامی‌که شما را از زمین پدید آورد، و هنگامی‌که شما در شکم مادران‌تان بصورت جنین‌هایی بودید، پس خودتان را نستائید (و پاک نشمارید) او به کسانی‌که پرهیزکاری نمودند داناتر است.
آیا دیده‌ای کسی را که (از حق) روی گرداند؟!
و اندکی (مال) بخشید و (سپس سنگدل شد و) خود داری کرد.
آیا نزد او علم غیب است پس او (همه چیز را) می‌بیند؟!
یا از آنچه در صحیفه‌های موسی بوده، آگاه نشده است؟!
و (نیز آنچه در صحیفه‌های) ابراهیم، همان کسی‌که وفا دار بود؟!
که هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد.
و اینکه برای انسان (بهره‌ای) جز آنچه سعی کرده، نیست.
و اینکه به زودی (حاصل) تلاش و سعی او دیده خواهد شد.
سپس او به پاداشی تمام (و کافی) پاداش داده خواهد شد،
و یقیناً بازگشت (همۀ امور) به سوی پروردگار توست.
و اینکه او خنداند و گریاند.
و اینکه او میراند و زنده کرد.
و اینکه او دو جفت نر و ماده آفرید.
از نطفه‌ای چون (در رحم) ریخته شود.
و اینکه پدید آوردن بار دیگر بر (عهدۀ) او (= الله) است.
و اینکه اوست که بی‌نیاز کرد و سرمایه بخشید.
و اینکه اوست که پروردگار (ستاره) «شعری» است. [ستارۀ شعری در زمان جاهلیت پرستیده می‌شد بدین خاطر الله آن را ذکر نموده است. (تفسیر ابن کثیر و تفسیر سعدی).]
و اینکه اوست که «عاد نخستین» را هلاک کرد.
و (نیز) «ثمود» را (هلاک کرد) پس (کسی را) باقی نگذاشت.
(و (همچنین) قوم نوح را پیش از آن (هلاک نمود). بی‌گمان آن‌ها از همه ظالم‌تر و سرکش‌تر بودند.
و (شهرهای) مؤتفکه (= قوم لوط) را زیر و رو (و نابود) کرد.
پس آن‌ها را با آنچه سزاوار بودند از عذاب سنگین و دردناک پوشانید.
پس (ای انسان نا سپاس) به کدامیک از نعمت‌های پروردگارت شک داری؟!
این (پیامبر) هشدار دهنده‌ای از (قبیل) هشدار دهندگان پیشین است.
قیامت نزدیک شده است.
و هیچ کس جز الله آشکارش نکند (و نتواند سختی‌های آن را دفع کند).
آیا از این سخن تعجب می‌کنید؟!
و می‌خندید و نمی‌گریید؟!
و شما همواره در غفلت (و هوسرانی) هستید.
پس (همه) برای الله سجده کنید، و او را بپرستید.