51 - The Winnowing Winds - Adh-Dhāriyāt
سوگند به بادهای که (خاک را) می‌پراکند،
و سوگند به ابر های که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند.
و سوگند به کشتی‌هایی که به آسانی (بر روی دریاها) در حرکتند.
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند.
بی‌گمان آنچه به شما وعده داده شد قطعاً راست است.
و یقیناً (روز) جزا (ی اعمال) واقع شدنی است.
قسم به آسمان که دارای راه‌ها (و ستارگان زیباست).
بی‌گمان شما (کفار) در گفتار مختلف و گوناگون هستید.
کسی‌که (در علم الهی از خیر و نیکی) دور نگه داشته شده است از (ایمان آوردن به) آن (= قرآن) دور نگه داشته می‌شود.
مرگ (و لعنت) بر دروغگویان.
کسانی‌که آنان در غفلت (و جهل) فرو رفته‌اند.
پیوسته می‌پرسند: «روز جزا کی خواهد بود؟».
(همان) روزی‌که آنها بر آتش عذاب می‌شوند.
(و به آنها گفته می‌شود:) «عذاب خود را بچشید، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید».
(در روز قیامت) مسلماً پرهیزگاران در باغ‌ها و چشمه سارها (ی بهشت) هستند.
آنچه پروردگارشان به آنها عطا فرموده، دریافت کرده‌اند، بی‌گمان آنها پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند.
آنها بخش اندکی از شب را می‌خوابیدند (و به نماز و نیایش مشغول بودند).
و در سحر گاهان آمرزش طلب می‌کردند.
و در اموال‌شان برای سائل و (تنگدست) محروم (بهره و) حقی بود.
و در زمین (عبرت و) نشانه‌های برای اهل یقین است.
و (نیز) در وجود خودتان، آیا نمی‌بینید؟
و رزق (و روزی) شما، و آنچه به شما وعده داده می‌شود در آسمان است.
پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آن (وعده‌ها) حق است، همان گونه که شما (با یکدیگر) سخن می‌گویید.
(ای پیامبر) آیا خبر مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟!
آنگاه که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام» (ابراهیم در جواب) گفت: «سلام» (و با خود گفت:) گروهی نا شناس هستید».
پس پنهانی به سوی همسرش رفت و گوسالۀ (بریان شده) فربهی (برای آنها) آورد.
سپس آن را به آنان نزدیک کرد، و گفت: «آیا نمی‌خورید؟».
پس (چون دید دست به سوی غذا دراز نمی‌کنند) از آنها احساس ترس (و وحشت) کرد، (آنها) گفتند: «نترس (ما فرستادگان پروردگار تو ایم)» و او را به (تولد) پسری دانا بشارت دادند.
آنگاه همسرش (ساره) فریاد زنان پیش آمد و به صورت خود زد و گفت: «(من) پیر زنی نازا هستم (چگونه فرزند می‌زایم؟!) [ آن زمان حضرت ساره علیها السلام ساله بود. (تفسیر قرطبی 17/47).]».
(فرشتگان) گفتند: «پروردگار تو این چنین فرموده است، و بی‌گمان او حکیم داناست».
(ابراهیم) گفت: «پس ای فرستادگان (الله) کار و مأموریت شما چیست؟!».
(فرشتگان) گفتند: «بی‌گمان ما بسوی قومی مجرم (و گناهکار) [ یعنی قوم لوط که گناهانی از قبیل شرک، لواطت، و فساد در زمین و .. در میان آنها وجود داشت.] فرستاده شده‌ایم،
تا سنگ‌های از گل بر (سر) آنها فرود آوریم.
(سنگ‌هایی) که نزد پروردگارت برای اسراف‌کاران نشان گذاری شده است.
پس کسانی از مؤمنان را که در آن (شهرهای قوم لوط) بودند (پیش از نزول عذاب) بیرون آوردیم.
و جز یک خانه از مسلمانان در آن (شهرها) نیافتیم.
و در آن (شهرهای ویران شده) نشانۀ (روشن) برای کسانی‌که از عذاب دردناک می‌ترسند بر جای گذاشتیم [ این نشانه‌ها تاکنون باقی است، این آبادی‌ها در (ساحل) جنوبی دریای اردن (بحر المیت) قرار داشت و این تنها دریایی است که هیچ نوع موجودات زنده‌ای در آن زندگی نمی‌کند.].
و (نیز) در (داستان) موسی (نشانه و عبرتی است) هنگامی‌که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم،
پس (فرعون) با قدرت (و لشکر) خویش روی گرداند، و گفت: «(این مرد) جادوگر یا دیوانه است».
آنگاه او و لشکریانش را گرفتیم و آنان را به دریا افکندیم در حالی‌که او سزاوار سرزنش بود.
(و (نیز) در (داستان قوم) عاد (نشانه‌ای است) هنگامی‌که تندبادی بی خیر و برکت بر آنان فرستادیم.
(تندبادی) که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را مانند استخوان پوسیده می‌گرداند.
و (همچنین) در (داستان قوم) ثمود (نشانه‌ای است) هنگامی‌که به آنها گفته شد: «مدتی کوتاه (از زندگی) بهره‌مند شوید (که تنها سه روز فرصت دارید)».
آنگاه آنها از فرمان پروردگارشان سر پیچی کردند، پس صاعقه آنها را در بر گرفت در حالی که آنان (به عقوبت خود) نگاه می‌کردند.
(چنان بر زمین افتادند) که توان بر خاستن نداشتند، و نتوانستند (برای خود) انتقام بگیرند.
و قوم نوح را پیش از این (هلاک نمودیم)، زیرا آنها قومی بدکار (و فاسق) بودند.
و (ما) آسمان را با قوت (و قدرت عظیم) بنا کردیم و بی‌گمان (بر و سعت پهناوری آن) تواناییم.
و زمین را گستردیم پس چه نیک گستراننده‌ای هستیم،
و از هر چیز جفت آفریدیم، شاید شما پند گیرید.
(ای پیامبر! بگو:) «پس به سوی الله بگریزید، بی‌گمان من از جانب او برای شما هشدار دهنده‌ای آشکار هستم.
و معبود دیگری با الله قرار ندهید، به راستی من از جانب او برای شما هشدار دهنده‌ای آشکار هستم».
همچنین بر پیشینیان آنها هیچ پیامبری نیامد، مگر اینکه گفتند: «(او) جادوگر یا دیوانه است».
آیا آنها یکدیگر را به آن سفارش کرده بودند؟ بلکه آنها مردمی طغیان‌گر هستند.
پس (ای پیامبر) از آنها روی بگردان، که هرگز تو سزاوار ملامت نیستی.
و (پیوسته) پند (و تذکر) بده، زیرا که بی‌گمان (پند و) تذکر مؤمنان را سود می‌بخشد.
و من جن و انس را نیافریده ام مگر برای اینکه مرا عبادت کنند،
هرگز از آنها روزیی نمی‌خواهم، و نمی خواهم که مرا طعام دهند.
بی‌گمان الله است که روزی دهنده است، (و او) قدرتمند استوار است.
پس بی‌شک برای کسانی‌که ستم کردند بهره‌ای (از عذاب) است همانند بهرۀ یاران‌شان (از ستمگران پیشین)، پس نباید شتاب بکنند!
پس وای بر کسانی‌که کافر شدند، از روزشان (= روز قیامت) که وعده داده می‌شوند!