เมื่อดวงอาทิตย์ถูกม้วนดับแสงลง
และเมื่อบรรดาดวงดาวร่วงหล่นลงมากระจัดกระจาย
และเมื่อบรรดาภูเขาถูกเคลื่อนย้าย
และเมื่ออูฐท้องสิบเดือนถูกทอดทิ้ง
และเมื่อสัตว์ถูกนำมารวมกัน
และเมื่อทะเลลุกเป็นไฟ
และเมื่อชีวิตทั้งหลายถูกจัดเป็นคู่
และเมื่อทารกหญิงที่ถูกฝังทั้งเป็นถูกถาม
ด้วยความผิดอันใดเขาจงถูกฆ่า
และเมื่อบันทึกทั้งหลายถูกกางแผ่
และเมื่อชั้นฟ้าถูกเลิกออก
และเมื่อนรกถูกจุดให้ลุกสว่างจ้า
และเมื่อสวรรค์ถูกนำมาใกล้
ทุกชีวิตย่อมรู้สิ่งที่ตนได้นำมา
ข้าสาบานต่อดวงดาวที่ซ่อนตัวในเวลากลางวัน
ที่โคจรลับดวง
ข้าสาบานด้วยกลางคืนเมื่อมันเหือดหายไป
และด้วยเวลาเช้าตรู่เมื่อมันทอแสง
แท้จริง อัลกุรอานคือคำพูดของร่อซูล (ญิบริล) ผู้ทรงเกียรติ
ผู้ทรงพลัง ผู้ทรงตำแหน่งสูง ณ พระเจ้าแห่งบัลลังก์
ผู้ใดรับการจงรักภักดี ผู้ซื่อสัตย์ ณ ที่โน้น
และสหาย (มุฮัมมัด) ของพวกเจ้านั้นมิใช่เป็นคนวิกลจริตแต่ประการใด
และโดยแน่นอนเขา (มุฮัมมัด) ได้เห็นเขา (ญิบริล) ณ ขอบฟ้าอย่างชัดแจ้ง
และเขา (มุฮัมมัด) มิใช่เป็นผู้ตระหนี่ในเรื่องเร้นลับ
และอัลกุรอานนี้มิใช่คำกล่าวของชัยฏอนที่ถูกสาปแช่ง
แล้วพวกเจ้าจะไปทางไหนเล่า
อัลกุรอานนั้นมิใช่อื่นใด นอกจากเป็นข้อตักเตือนแก่ประชาชาติทั้งมวล
สำหรับบุคคลในหมู่พวกเจ้าที่ประสงค์อยู่ในทางอันเที่ยงตรง
และพวกเจ้าจะไม่สมประสงค์สิ่งใดเว้นแต่อัลลอฮฺพระเจ้าแห่งสากลโลกจะทรงประสงค์