41 - Explained in Detail - Fuşşilat
حم. (مفهوم این حروف به الله معلوم است).
فرود آوردن این کتاب از جانب الله بخشندۀ مهربان است.
کتابی که آیاتش واضح و روشن بیان شده است، قرآن عربی است، برای قومی که می‌دانند.
در حالیکه (کتاب) مژده دهنده و بیم دهنده است، (لیکن) بیشترشان روی گردانند و آنان (ندای آن را) نمی‌شنوند.
و گفتند: دل‌های ما از آنچه ما را به‌سوی آن دعوت می‌دهی در پرده است و در گوش‌های ما سنگینی است. و میان ما و تو حجاب است، پس تو عمل کن (و) البته ما نیز عمل می‌کنیم.
بگو: (ای پیغمبر) جز این نیست که من بشری هستم مانند شما، به من وحی می‌شود که البته معبودتان معبود یگانه است، پس راست (و بدون انحراف) به‌سوی او روی بیاورید و از او آمرزش بخواهید، و وای به حال مشركان.
آنان که زکات نمی‌دهند و آنها همان کسانی هستند که به آخرت کافر‌اند.
البته آنان که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند، برای آنها ثواب بی‌پایان (و بی‌منت) است.
بگو: آیا شما به کسی کفر می‌ورزید که زمین را در دو روز آفریده است و برای او همتایان قرار می‌دهید؟ حال آنکه او پروردگار جهانیان است.
و در زمین کوههای استوار را قرار داد و در آن خیر و برکت نهاد و روزی (اهل) آن را در چهار روز به اندازۀ معین مقدر کرد، (بنابراین) برای سؤال کنندگان (واضح و) روشن گردید.
باز قصد آفرینش آسمان را کرد، در حالیکه دود بود و به آسمان و زمین فرمود: با رغبت یا کراهت (شکل گرفته) بیایید. گفتند: فرمانبردار آمدیم.
پس در دو روز آنها را هفت آسمان ساخت، و در هر آسمانی امرش را وحی کرد. و ما آسمان دنیا را با چراغهایی (ستارگان) زینت دادیم، و (آن را از دخالت شیاطین) محافظت نمودیم، این است تقدير ذات غالب دانا.
پس اگر روی گردان شدند، بگو: همانا شما را از صاعقه‌ای مانند صاعقۀ عاد و ثمود می‌ترسانم.
وقتی پیغمبران از پیش رو و از پشت سر به نزدشان آمدند (و گفتند:) جز الله را عبادت نکنید، گفتند: اگر پروردگارما می‌خواست (پیغمبری بفرستد) فرشتگان را می‌فرستاد، پس ما به آن چه شما به (تبلیغ) آن فرستاده شده‌اید، کافریم.
پس عاد در زمین به ناحق تكبر ورزیدند و گفتند: کیست نیرومندتر از ما؟ آیا ندیده‌اند که الله همان ذاتی که آنان را آفریده است، توانمندتر از آنهاست؟ آنان آیات ما را انکار می‌کردند.
پس در روزهای نحس و بی‌برکت، باد سرد و سختی را بر آنان فرستادیم تا عذاب رسوا کننده را در زندگی این دنیا به ایشان بچشانیم، و البته عذاب آخرت رسواکننده‌تر است، در حالیکه آنان مدد نمی‌شوند.
و ما آنانی را که ایمان آوردند و پرهیزگار بودند، نجات دادیم.
و روزی که دشمنان الله به‌سوی دوزخ جمع گشته و همه (توقف داده می‌شوند تا همه) يكجا شوند.
تا چون به آن (دوزخ) بیایند، گوش و چشم‌ها و پوستهایشان به آنچه می‌کردند، گواهی می‌دهد.
و آنها به پوست‌های خود می‌گویند: چرا علیه ما گواهی دادید؟ گویند: الله همان ذاتی که همه چیز را به نطق آورده ما را نیز به نطق آورده است. و او بار اول شما را آفریده است و به‌سوی او باز گردانیده می‌شوید.
و نمی‌توانستید چیزی را پنهان کنید که (مبادا) گوش و چشم و پوستهایتان علیه شما گواهی دهند، بلکه گمان کردید که الله بسیاری از آنچه را که می‌کنید نمی‌داند.
این گمان (بد) شما دربارۀ پروردگارتان بود که شما را هلاک کرد پس در نتیجه از زیانکاران شدید.
پس اگر صبر کنند (چه فایده که) آتش دوزخ جایگاهشان است و اگر طلب عفو کنند پس از بخشودگان نیستند.
و برای آنان همنشینانی گماشتیم که از پیش و پشت سرشان (کارهای ناشایست‌شان) را در نظرشان زیبا جلوه دادند، و فرمان عذاب الهی که قبل از آنان دربارۀ اقوام (گمراه) از جن و انس ثابت و صادر شده بود، بر آنان نیز ثابت شد. البته آنها زیانکار بودند.
و کافران گفتند: به این قرآن گوش ندهید و در (هنگام تلاوت آن) سخن لغو و بیهوده گویید تا شاید غالب شوید.
پس حتما به کافران عذاب سخت می‌چشانیم و حتما آنان را در برابر بدترین کاری که کرده‌اند، سزا خواهیم داد.
این است سزای دشمنان الله که همان آتش است، که در آن سرای همیشگی دارند. این سزا به آن سبب است که آیات ما را انکار می‌کردند.
و کافران گویند: ای پروردگار ما! آن دو تن از جن و انس را به ما نشان بده که ما را گمراه ساختند تا ایشان را زیر پاهای خود بگذاریم تا از پست‌ترین اشخاص شوند.
بی‌گمان کسانی که گفتند: پروردگار ما الله است. باز (بر این عقیده) استقامت نمودند، فرشتگان بر آنان فرود می‌آیند (و به آنان مژده می‌دهند) که نترسید و غمگین نباشید و بشارت باد بر شما به بهشتی که وعده داده می‌شدید.
ما در زندگانی دنیا و آخرت دوستان شما هستیم و (اکنون هم) در آخرت برای شما هر چه آرزو کنید و هر چه بخواهید هست.
(اینها همه) پذیرایی از سوى الله آمرزگار مهربان است.
و کیست خوش سخن‌تر از کسی که به‌سوی الله دعوت کند و کارهای نیک کند و گوید: من از جملۀ مسلمانان هستم؟
و نیکی و بدی برابر نیست، (بدی دیگران را) به شیوه‌ای که بهتر است دفع کن، که (اگر چنین کنی) ناگاه کسی که میان تو و او دشمنی است، چون دوست گرم و صمیمی گردد.
و جز صابران (این خصلت نیکو) را دریافت نمی‌کنند و این را جز کسانی که بهرۀ بزرگی (از اخلاق و ایمان) داشته باشند نخواهد یافت.
و هرگاه وسوسه‌ای از شیطان به تو رسد، پس به الله پناه ببر، چون او شنوای داناست.
از علامات قدرت او شب و روز و آفتاب و ماه است، پس برای آفتاب و ماه سجده نکنید، بلکه برای پروردگاری که آنها را آفریده است سجده کنید، اگر واقعا تنها او را عبادت می‌کنید.
پس اگر (کافران) تكبر ورزیدند (باکی نیست زیرا) آنانکه نزد پروردگارت هستند شب و روز او را به پاکی یاد می‌کنند و آنان خسته نمی‌شوند.
و از علامات قدرت الله این است که تو زمین را پژمرده و بی‌جان می‌بینی، اما چون آب را بر آن فرود آوریم به حرکت آید و سبز شود و نمو کند. البته ذاتی که این زمین را زنده می‌گرداند همان ذات زنده کنندۀ مردگان است بی‌گمان او بر هر چیزی قادر است.
البته کسانی که در آیات ما به انحراف و باطل می‌روند بر ما پوشیده نیستند. آیا کسیکه در آتش انداخته می‌شود بهتر است یا کسی که در آرامش و آسایش در روز قیامت (به سوی حشر و حساب) می‌آید؟ شما هرچه می‌خواهید انجام دهید یقینا او به آنچه می‌کنید بیناست.
يقينا آنانی که قرآن را چون به آنها رسید انکار کردند (به سبب كفرشان مجازات خواهند شد) در حالی که این کتاب ارجمند است.
باطل از هیچ جهتی، نه از پیشرو و نه از پشت سر، در آن راه نمی‌یابد زیرا از (سوی) ذات باحکمت و ستوده فرستاده شده است.
به تو گفته نمی‌شود جز آنچه به پیغمبران پیش از تو نیز گفته شده است، یقینا پروردگار تو صاحب آمرزش بزرگ و عذاب دردناک است.
و اگر آن را قرآن عجمی قرار می‌دادیم حتما می‌گفتند: چرا آیت‌هایش به تفصيل (و روشن) بیان نشده؟ آیا (قرآن) به زبان غیر عربی (نازل می‌شود) و (پیغمبر مرد) عربی (باشد)؟ بگو: قرآن برای مؤمنان سبب هدایت و شفا است و کسانی که ایمان نمی‌آورند در گوش‌هایشان گرانی است و آن (قرآن) بر آنان سبب کوری است. (گویی) ایشان از دور ندا می‌شوند (ولی صدا را نمی‌شنوند).
و البته به موسی کتاب (آسمانی) دادیم پس در آن اختلاف شد، و اگر سخن پروردگارت از پیش بر این صادر نشده بود، حتما در میان ایشان فیصله می‌گردید. و آنان در بارۀ آن (قرآن) در شک قوی و سوء ظن هستند.
هرکس کار نیک انجام دهد به سود خود اوست و هرکس کار بدی کند به زیان خود می‌کند و پروردگار تو به بندگان ظالم نیست.
علم به زمان وقوع قیامت به الله باز می‌گردد. و هیچ میوه‌ای از غلاف خود بیرون نمی‌آید و هیچ ماده‌ای باردار نمی‌شود و وضع حمل نمی‌کند مگر با علم و اطلاع او، و روزی که الله آنان را ندا کند: شرکایی که با من (شریک می‌پنداشتید) کجایند؟ گویند: به تو خبر دادیم (ای الله) که از ما کسی گواه شریک بودن آنها نیست.
و آنچه را که از پیش می‌خواندند از نزد آنها ناپدید می‌شود و یقین پیدا می‌کنند که هیچ راه فرار ندارند.
انسان از طلب خير خسته نمی‌شود. و اگر شری به او برسد مأیوس و ناامید می‌گردد.
و اگر پس از سختی که به انسان رسیده است از طرف خود رحمتی به او بچشانیم، حتما خواهد گفت: این حق من و لايق من است (و چنان مغرور می‌شود که می‌گوید) گمان نمی‌کنم قیامت برپا شود و اگر به‌سوی پروردگارم باز گردانیده شوم، حتما در پیشگاه او دارای مقام و منزلت خوبی هستم. پس بی‌گمان کافران را به آنچه کرده‌اند خبر خواهیم داد و حتما عذاب بسیار سخت به آنها می‌چشانیم.
و هرگاه به انسان نعمت دهیم روی گردان می‌شود و تکبر می‌ورزد و هرگاه رنج و بلایی به او برسد، بسیار دعای طولانی می‌کند.
(ای پیغمبر) بگو: به من خبر دهید اگر این (قرآن) از سوى الله آمده باشد باز (شما) به آن کفر ورزید، کیست گمراه‌تر از آن که در مخالفت شدید با حق باشد؟
به زودی نشانه‌های قدرت خود را در اطراف عالم و (هم) در نفس خودشان به آنها نشان خواهیم داد تا برای ایشان روشن و ثابت شود که يقينا او حق است. آیا کافی نیست که پروردگارت بر هر چیزی گواه باشد؟
آگاه باش که آنان از ملاقات پروردگارشان (در قیامت) در شک عمیق اند! آگاه باش که او (الله) به همه چیز احاطه دارد.