1
وای بر هر طعنه‌زنِ عیب‌جو.
2
آن که مال را جمع کرد و آن را شمارید.
3
گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌دارد.
4
نه، چنین نیست (بلکه) در حطمه انداخته خواهد شد.
5
و تو را چه چیز آگاه ساخت که حطمه چیست؟
6
(آن) آتش الله است که برافروخته شده.
7
آتشی که بر دل‌ها مسلط می‌شود.
8
البته (دروازۀ) آن آتش بر آن‌ها بسته شده است.
9
(در حالی که بند و قید اند) در ستون‌های (آتشین) دراز.