57 - The Iron - Al-Ĥadīd

អ្វីៗដែលនៅលើមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដីបានលើក តម្កើងចំពោះអល់ឡោះដោយទ្រង់មហាខ្លាំងពូកែ មហាគតិបណ្ឌិត។

អំណាចគ្រប់គ្រងមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដីគឺជាកម្មសិទ្ធិ របស់ទ្រង់តែមួយគត់់ ដោយទ្រង់ធ្វើឱ្យរស់ និងធ្វើឱ្យស្លាប់។ ហើយ ទ្រង់មានអានុភាពលើអ្វីៗទាំងអស់។

ទ្រង់គឺជាអ្នកដែលដំបូងគេបង្អស់ និងជាអ្នកចុងក្រោយគេ បង្អស់ ហើយនិងជាអ្នកដែលខ្ពស់ជាងគេបំផុត ព្រមទាំងជាអ្នកជិត ជាងគេបំផុត។ ហើយទ្រង់មហាដឹងនូវរាល់អ្វីៗទាំងអស់។

ទ្រង់ជាអ្នកដែលបានបង្កើតមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដីក្នុង រយៈពេលប្រាំមួយថ្ងៃ បន្ទាប់មកទ្រង់នៅលើអារ៉ស្ហ។ ទ្រង់ដឹងនូវអ្វី ដែលចូលទៅក្នុងដី និងអ្វីដែលចេញពីវា ហើយនិងអ្វីដែលចុះពីលើមេឃ ព្រមទាំងអ្វីដែលឡើងទៅលើវា។ ហើយទ្រង់នៅជាមួយពួក អ្នក ទោះបីជាពួកអ្នកនៅទីណាក៏ដោយ។ ហើយអល់ឡោះឃើញ បំផុតនូវអ្វីដែលពួកអ្នកប្រព្រឹត្ដ។

អំណាចគ្រប់គ្រងមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដី គឺជាកម្មសិទ្ធិ របស់ទ្រង់។ ហើយកិច្ចការទាំងអស់នឹងត្រូវវិលត្រឡប់ទៅកាន់ អល់ឡោះតែមួយគត់។

ទ្រង់ជាអ្នកបញ្ចូលពេលយប់ទៅក្នុងពេលថ្ងៃ ហើយទ្រង់ ក៏ជាអ្នកបញ្ចូលពេលថ្ងៃទៅក្នុងពេលយប់វិញដែរ។ ហើយទ្រង់ ដឹងបំផុតនូវអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្ដ។

ចូរពួកអ្នក(មនុស្សលោក)មានជំនឿលើអល់ឡោះ និង អ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់។ ហើយចូរពួកអ្នកចំណាយនូវអ្វីដែលទ្រង់ បានប្រទានឱ្យពួកអ្នកជាអ្នកគ្រប់គ្រងវា។ ហើយបណ្ដាអ្នកដែល មានជំនឿក្នុងចំណោមពួកអ្នក និងបានចំណាយនូវទ្រព្យសម្បត្ដិ នោះ ពួកគេនឹងទទួលបានផលបុណ្យដ៏ធំធេង។

តើហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកគ្មានជំនឿលើអល់ឡោះខណៈ ដែលអ្នកនាំសារ(មូហាំម៉ាត់)អំពាវនាវពួកអ្នក ដើម្បីឱ្យពួកអ្នក មានជំនឿលើម្ចាស់របស់ពួកអ្នក ដោយទ្រង់ពិតជាបានទទួលយក កិច្ចសន្យារបស់ពួកអ្នក ប្រសិនបើពួកអ្នកជាអ្នកមានជំនឿមែននោះ?

ទ្រង់ជាអ្នកដែលបញ្ចុះអាយ៉ាត់ៗយ៉ាងច្បាស់លាស់ទៅលើ ខ្ញុំរបស់ទ្រង់(មូហាំម៉ាត់) ដើម្បីទ្រង់បពោ្ចញពួកអ្នកពីភាពងងឹត (គ្មានជំនឿ)ទៅកាន់ភាពភ្លឺស្វាង(មានជំនឿ)។ ហើយពិតប្រាកដ ណាស់ អល់ឡោះមហាមេត្ដាករុណា មហាអាណិតស្រឡាញ់ចំពោះ ពួកអ្នក។

តើហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកមិនចំណាយនូវទ្រព្យសម្បត្ដិក្នុង មាគ៌ារបស់អល់ឡោះ ខណៈដែលមរតកមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដី ជាកម្មសិទ្ធិរបស់អល់ឡោះនោះ? មិនស្មើគ្នាទេអ្នកដែលបានចំណាយ ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងបានធ្វើសង្គ្រាមមុននឹងរំដោះទីក្រុងម៉ាក្កះក្នុង ចំណោមពួកអ្នក។ អ្នកទាំងនោះហើយគឺជាអ្នកដែលទទួលបានឋានៈ ខ្ពង់ខ្ពស់ជាងបណ្ដាអ្នកដែលបានចំណាយទ្រព្យសម្បត្ដិ និងធ្វើសង្គ្រាម ក្រោយពីរំដោះទីក្រុងម៉ាក្កះ។ ហើយអល់ឡោះបានសន្យាឱ្យពួកគេ ទាំងពីរក្រុមនូវការតបស្នងដ៏ល្អប្រពៃ(ឋានសួគ៌)។ ហើយអល់ឡោះ ដឹងជ្រួតជ្រាបនូវអ្វីដែលពួកអ្នកប្រព្រឹត្ដ។

បុគ្គលណាដែលឱ្យអល់ឡោះខ្ចីនូវកម្ចីមួយដ៏ល្អប្រពៃ (បរិច្ចាគទ្រព្យសម្បត្ដិក្នុងមាគ៌ាអល់ឡោះ)នោះ គឺទ្រង់នឹងបន្ថែម វាសម្រាប់គេវិញទេ្វដង ហើយគេនឹងទទួលបាននូវផលបុណ្យ ដ៏ថ្កុំថ្កើង(ឋានសួគ៌)។

នៅថ្ងៃដែលអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ឃើញបណ្ដាអ្នកមានជំនឿ ប្រុស និងបណ្ដាអ្នកមានជំនឿស្រី ខណៈដែលពន្លឺពួកគេភ្លឺចែងចាំង នៅពីមុខពួកគេ និងនៅខាងស្ដាំពួកគេ(មានគេនិយាយទៅកាន់ ពួកគេថា) ភាពរីករាយរបស់ពួកអ្នកនៅថ្ងៃនេះ គឺឋានសួគ៌ៗដែល មានទនេ្លជាច្រើនហូរពីក្រោមវា ដោយពួកអ្នកនៅក្នុងនោះជា អមតៈ។ នោះគឺជាជោគជ័យដ៏ធំធេង។

នៅថ្ងៃដែលពួកពុតត្បុតប្រុស និងពួកពុតត្បុតស្រីនិយាយ ទៅកាន់បណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿថាៈ សូមពួកអ្នកចាំពួកយើងផង ដើម្បីពួកយើងទទួលបានពន្លឺរបស់ពួកអ្នកខ្លះ។ គេ(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់) បានពោលថាៈ ចូរពួកអ្នកត្រឡប់ទៅខាងក្រោយពួកអ្នកវិញ ហើយ ចូរពួកអ្នកស្វែងរកពន្លឺដោយខ្លួនឯងចុះ។ ខណៈនោះគេបានខណ្ឌ រវាងពួកគេ(អ្នកមានជំនឿ និងពួកពុត្បុត)ដោយរបងដែលមានទ្វារ មួយនៅផ្នែកខាងក្នុងវាមានក្ដីអាណិតស្រឡាញ់(ឋានសួគ៌) ហើយ ខាងក្រៅវាវិញគឺមានទារុណកម្ម(នរក)នៅក្បែរនោះ។

ពួកគេបានស្រែកហៅអ្នកមានជំនឿថាៈ តើពួកយើងមិន ធ្លាប់រស់នៅជាមួយពួកអ្នក(នៅក្នុងលោកិយ)ទេឬ? ពួកគេ(អ្នក មានជំនឿ)បានតបវិញថាៈ ពិតជាធ្លាប់មែនហើយ ប៉ុន្ដែពួកអ្នកបាន បំផ្លាញខ្លួនឯង(ដោយសារភាពពុតត្បុតរបស់ពួកអ្នក) ហើយពួក អ្នកបានរង់ចាំមើល(គ្រោះអាសន្នកើតឡើងចំពោះអ្នកមានជំនឿ) និងបានសង្ស័យ (ចំពោះការរស់ឡើងវិញ) ហើយការស្រមើស្រមៃ ឥតប្រយោជន៍បានបោកប្រាស់ពួកអ្នក រហូតទាល់តែការកំណត់របស់ អល់ឡោះបានមកដល់(ស្លាប់)។ ហើយស្ហៃតនបានបោកប្រាស់ពួក អ្នកឱ្យប្រាសចាកពីមាគ៌ារបស់អល់ឡោះ។

ដូចេ្នះ នៅថ្ងៃនេះការលោះខ្លួនមិនត្រូវគេទទួលយកពីពួក អ្នក(ពួកពុតត្បុត) និងពីពួកដែលគ្មានជំនឿឡើយ។ កន្លែងរបស់ ពួកអ្នកគឺឋាននរក។ វាជាកន្លែងដ៏សក្ដិសមសម្រាប់ពួកអ្នក និងជា កន្លែងវិលត្រឡប់ដ៏អាក្រក់បំផុត។

តើមិនទាន់ដល់ពេលសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ ដែលចិត្ដរបស់ពួកគេទោរទន់តាមការរំលឹករបស់អល់ឡោះ និង តាមអ្វីដែលបានបញ្ចុះដោយការពិត(គម្ពីរគួរអាន)ទេឬ? ហើយ កុំឱ្យពួកគេធ្វើដូចពួក(យ៉ាហ៊ូទី និងណាសរ៉នី)ដែលត្រូវបានគេ ផ្ដល់គម្ពីរឱ្យកាលពីមុនឱ្យសោះ ហើយពេលវេលាបានកន្លងផុត ពីពួកគេយ៉ាងយូរ និងចិត្ដរបស់ពួកគេបានប្រែជារឹងរូស។ ហើយ ពួកគេភាគច្រើនគឺជាពួកដែលល្មើសនឹងបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះ។

ចូរពួកអ្នកដឹងថា ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះជាអ្នកធ្វើ ឱ្យផែនដីរស់(មានជីជាតិ) បន្ទាប់ពីការស្លាប់(គ្មានជីជាតិ)របស់ វា។ ជាការពិតណាស់ យើងបានបញ្ជាក់ប្រាប់ពួកអ្នកយ៉ាងច្បាស់នូវ ភស្ដុតាងជាច្រើនដើម្បីឱ្យពួកអ្នកស្វែងយល់។

ពិតប្រាកដណាស់ បណ្ដាអ្នកដែលបរិច្ចាគទានប្រុស និង បណ្ដាអ្នកដែលបរិច្ចាគទានស្រី ហើយនិងបណ្ដាអ្នកដែលបានឱ្យ អល់ឡោះខ្ចីនូវកម្ចីមួយដ៏ល្អប្រពៃនោះ(បរិច្ចាគទ្រព្យសម្បត្ដិក្នុង មាគ៌ាអល់ឡោះ) ទ្រង់នឹងបន្ថែមវាសម្រាប់ពួកគេវិញទេ្វដង ហើយ ពួកគេនឹងទទួលបាននូវផលបុណ្យដ៏ថ្កុំថ្កើង(ឋានសួគ៌)។

ហើយបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿលើអល់ឡោះ និងអ្នកនាំ សារទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ អ្នកទាំងនោះហើយគឺជាអ្នកដែលមាន ជំនឿយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ហើយបណ្ដាអ្នកដែលបានពលីជីវិតក្នុងមាគ៌ា របស់អល់ឡោះ ពួកគេនឹងទទួលបាននូវផលបុណ្យរបស់ពួកគេ និង ពន្លឺដ៏ចែងចាំងរបស់ពួកគេពីម្ចាស់របស់ពួកគេ។ រីឯពួកដែលគ្មាន ជំនឿ និងបានបដិសេធនឹងភស្ដុតាងទាំងឡាយរបស់យើង ពួកទាំង នោះហើយគឺជាពួកនរកជើហ៊ីម។

ចូរពួកអ្នកដឹងថា តាមពិតការរស់នៅក្នុងលោកិយនេះ គឺគ្រាន់តែជាការលេងសើច និងជាការបោកប្រាស់ និងជាការលំអ និងជាអំនួតរវាងពួកអ្នក និងគ្រាន់តែជាការប្រណាំងប្រជែងនៅ ក្នុងទ្រព្យសម្បត្ដិនិងកូនចៅប៉ុណ្ណោះ។ (ទាំងនោះ)គឺប្រៀបដូចជា ទឹកភ្លៀង(ដែលបានស្រោចស្រពទៅលើផែនដី)ដែលដំណាំរបស់ វាធ្វើឱ្យប្រជាកសិករទាំងឡាយពេញចិត្ដ បន្ទាប់មកវាបានប្រែទៅ ជាស្រពោន ហើយអ្នកនឹងឃើញវាទៅជាពណ៌លឿងវិញ រួចមកវា ក៏ក្លាយទៅជាកំទេចសំរាម។ ហើយនៅថ្ងៃបរលោក ទារុណកម្ម ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ(គឺសម្រាប់ពួកអ្នកដែលគ្មានជំនឿ)។ រីឯការអភ័យទោស និងការយល់ព្រមពីអល់ឡោះវិញ(គឺសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលមាន ជំនឿ)។ ហើយជីវិតរស់នៅក្នុងលោកិយគ្មានអ្វីក្រៅពីការតេ្រក ត្រអាលនៃការបោកប្រាស់នោះឡើយ។

(ឱមនុស្សលោក.) ចូរពួកអ្នកប្រណាំងប្រជែងគ្នាទៅរក ការអភ័យទោសពីម្ចាស់របស់ពួកអ្នក និងទៅរកឋានសួគ៌ដែលទទឹង របស់វាប្រៀបដូចជាទទឹងមេឃ និងផែនដីដែលគេបានរៀបចំវា សម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿលើអល់ឡោះ និងអ្នកនាំសារទាំង ឡាយរបស់ទ្រង់។ ទាំងនេះគឺ ជាការប្រោសប្រទានរបស់អល់ឡោះ ដែលទ្រង់ប្រទានវាចំពោះអ្នកណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ហើយ អល់ឡោះមានការប្រោសប្រទានដ៏ធំធេង។

គ្មានគ្រោះថ្នាក់ណាមួយបានធ្លាក់មកលើផែនដីឡើយ ហើយក៏គ្មានគ្រោះថ្នាក់ណាមួយបានធ្លាក់ទៅលើពួកអ្នកដែរ លើក លែងតែបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងគម្ពីរ(ឡាវហុលម៉ះហ្វ៊ូស) មុននឹង យើងបានបង្កើតវាប៉ុណ្ណោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ទាំងនោះគឺជាការ ងាយស្រួលបំផុតចំពោះអល់ឡោះ។

ដើម្បីកុំឱ្យពួកអ្នកមានការព្រួយបារម្ភចំពោះអ្វីដែលបាន បាត់បង់ពីពួកអ្នក ហើយចូរពួកអ្នកកុំសប្បាយហួសប្រមាណនឹងអ្វី ដែលគេបានប្រទានឱ្យពួកអ្នកឱ្យសោះ។ ហើយអល់ឡោះមិន ស្រឡាញ់ពួកដែលក្រអឺតក្រទម និងអំនួតនោះឡើយ។

គឺពួកដែលកំណាញ់ ហើយពួកគេថែមទាំងប្រើមនុស្ស លោកឱ្យកំណាញ់ទៀត។ អ្នកណាហើយបែរចេញ(ពីមាគ៌ារបស់ អល់ឡោះ) ពិតប្រាកដណាស់អល់ឡោះ ទ្រង់មហាមានលើសលប់ ជាទីកោតសរសើរ។

ជាការពិតណាស់ យើងបានបញ្ជូនបណ្ដាអ្នកនាំសាររបស់ យើងជាមួយនឹងភស្ដុតាងៗយ៉ាងច្បាស់លាស់ ហើយយើងបានបញ្ចុះជាមួយពួកគេនូវគម្ពីរ និងជញ្ជីងយុត្ដិធម៌ ដើម្បីឱ្យមនុស្សលោក ទំនាក់ទំនងគ្នាដោយយុត្ដិធម៌។ ហើយយើងបានបង្កើតឱ្យមានដែក ដែលរឹងបំផុត និងជាប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនដល់មនុស្សលោក។ ហើយដើម្បីអល់ឡោះដឹងថា អ្នកណាម្នាក់ដែលជួយទ្រង់និងបណ្ដា អ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ដោយអាថ៌កំបាំង។ ពិតប្រាកដណាស់ អល់ឡោះមហាខ្លាំងក្លា មហាខ្លាំងពូកែ។

ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានបញ្ជូននួហ និងអ៊ីព្រហ៊ីម ជាអ្នកនាំសារ(ទៅកាន់ក្រុមរបស់គេទាំងពីរ) ហើយយើងបាន ប្រទានតំណែងជាណាពី និងប្រទានគម្ពីរឱ្យកូនចៅរបស់គេទាំងពីរ។ ហើយក្នុងចំណោមពួកគេមានអ្នកខ្លះទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញ តែពួកគេភាគច្រើនជាអ្នកល្មើសនឹងបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះ។

ក្រោយមកយើងបានតែងតាំងអ្នកនាំសារជាច្រើនបន្ទាប់ ពីពួកគេ និងបានតែងតាំងអ៊ីសាកូនប្រុសរបស់ម៉ារយ៉ាំ ហើយយើង បានប្រទានឱ្យគេនូវគម្ពីរអ៊ីញជីល ហើយយើងបានដាក់ក្ដីអាណិត ស្រឡាញ់ និងក្ដីមេត្ដាករុណាទៅក្នុងចិត្ដរបស់បណ្ដាអ្នកដែលតាម គេ(អ៊ីសា)។ ហើយពួកបុព្វជិត(របស់ពួកណាសរ៉នី)បានបង្កើតវា (ការគោរពសក្ការៈ)ដោយខ្លួនឯងដែលយើងមិនបានដាក់កាតព្វកិច្ច វាទៅលើពួកគេក្រៅពីចង់ឱ្យពួកគេស្វែងរកការយល់ព្រមរបស់ អល់ឡោះឡើយ តែពួកគេមិនបានថែរក្សាវានូវការថែរក្សាមួយឱ្យ បានត្រឹមត្រូវឡើយ។ ដូចេ្នះយើងក៏បានប្រទានឱ្យបណ្ដាអ្នកដែល មានជំនឿក្នុងចំណោមពួកអ្នកនូវផលបុណ្យរបស់ពួកគេ តែពួកគេ ភាគច្រើនល្មើសនឹងបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះ។

ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ. ចូរពួកអ្នកកោតខ្លាច អល់ឡោះ ហើយចូរពួកអ្នកមានជំនឿលើអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ (មូហាំម៉ាត់) ទ្រង់នឹងប្រទានឱ្យពួកអ្នកទេ្វដងនូវក្ដីមេត្ដាករុណា របស់ទ្រង់។ ហើយទ្រង់នឹងប្រទានឱ្យពួកអ្នកនូវពន្លឺមួយ(ការចង្អុល បង្ហាញ) ដែលពួកអ្នកនឹងទទួលបានការចង្អុលបង្ហាញតាមរយៈវា ហើយទ្រង់នឹងអភ័យទោសដល់ពួកអ្នក។ ហើយអល់ឡោះមហា អភ័យទោស មហាអាណិតស្រឡាញ់។

(ធ្វើដូចេ្នះ)គឺដើម្បីឱ្យពួកអះលីគីតាបដឹងថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេគ្មានសមត្ថភាពលើអ្វីមួយអំពីការប្រោសប្រទានរបស់ អល់ឡោះឡើយ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ការប្រោសប្រទាននោះ គឺនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អល់ឡោះដែលទ្រង់នឹងប្រទានវាឱ្យអ្នក ណាដែលទ្រង់មានចេតនា។ ហើយអល់ឡោះមានការប្រោសប្រទាន ដ៏ធំធេង។