70 - The Ascending Stairways - Al-Ma`ārij

تقاضاکننده‌ای، تقاضای عذابی وقوع یافتنی کرد.

(این عذاب) برای کافران است. هیچ دفع‌کننده‌ای ندارد.

از سوی الله صاحب مراتب و درجات است.

فرشتگان و روح (جبرئیل) به سوی او عروج می‌کنند، در روزی‌که مقدارش پنجاه هزار سال است.

پس تو (ای پیامبر!) صبر جمیل پیشه کن.

بی‌گمان آن‌ها آن (روز) را دور می‌بینند.

و ما آن را نزدیک می‌بینیم.

(همان) روزی‌که آسمان چون مس گداخته شود.

و کوه‌ها مانند پشم رنگین (متلاشی و پراکنده) شود.

و هیچ دوست صمیمی (و خویشاوندی) از (حال) دوست صمیمی (و خویشاوند خود) نپرسد.

(در حالی‌که) آنان به یکدیگر نشان داده می‌شوند گناهکار (دوست دارد و) آرزو کند خویشتن را از عذاب آن روز باز خرد به فرزندانش.

و زنش و برادرش.

و قبیله‌اش که (همیشه) او را جای و پناه می‌داد.

و همۀ آن‌هایی که روی زمین‌اند (همگی فدا کند) سپس او نجات یابد.

(اما) هرگز چنین نیست، بی‌گمان آن شعله‌های (آتش) سوزان است.

پوست از سر و صورت بر می‌کند.

کسانی را که (به فرمان الله) پشت کردند و (از حق) روی گرداندند، فرا می‌خواند.

و (نیز کسانی را که) اموال را جمع آوری و ذخیره کردند. (و حق آن را نپرداختند).

یقیناً انسان کم طاقت (و حریص) آفریده شده است.

هنگامی‌که بدی (و مصیبتی) به او رسد، بی‌تابی می‌کند.

و هنگامی‌که خوبی به او رسد، باز دارنده (و بخیل) می‌شود.

مگر نمازگزاران.

همان کسانی‌که بر نماز‌هایشان همیشه مداومت می‌کنند.

و کسانی‌که در اموال‌شان حق (معین و) معلومی است.

برای گدا و محروم.

و کسانی‌که روز جزا را تصدیق می‌کنند.

و کسانی‌که از عذاب پروردگارشان می‌ترسند.

بی‌گمان از عذاب پروردگارشان در امان نتوانند بود.

و کسانی‌که شرمگاه‌هایشان را نگه می‌دارند.

مگر با همسران و کنیزانی که مالک آن‌ها هستند که (در این صورت) ملامت و سرزنشی بر آن‌ها نیست.

پس هرکس غیر از این‌ها را بخواهد، آنان متجاوزان هستند.

و کسانی‌که امانت‌ها و عهد‌شان را رعایت می‌کنند.

و کسانی‌که به شهادت‌های خود متعهد هستند.

و کسانی‌که بر نمازشان محافظت می‌کنند.

اینان در باغ‌های (بهشت) گرامی داشته می‌شوند.

پس (ای پیامبر!) کافران را چه شده که به سوی تو می‌شتابند؟

از راست و چپ، گروه گروه (و پراکنده) می‌شوند؟!

آیا هر کدام از آن‌ها (با آن اعمال ناپسندش) طمع دارد که او در بهشت پرنعمت (الهی) درآورده شود؟!

هرگز چنین نیست، بی‌گمان ما آن‌ها را از آنچه (خود‌شان) می‌دانند آفریده‌ایم.

پس به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها سوگند می‌خورم که ما یقیناً قادریم.

بر آن که (کسانی دیگر) بهتر از آن‌ها را جایگزین کنیم، و ما (برای این کار) عاجز و ناتوان نیستیم.

پس (ای پیامبر!) آنان را به حال خود وا‌گذار تا در باطل خود فرو روند، و بازی کنند تا به روزی‌که به آن‌ها وعده داده شده است برسند.

(همان) روزی‌که شتابان از قبرها خارج می‌شوند، گویی به سوی نشانه (و بت‌ها) می‌دوند.

(در حالی‌که) چشم‌هایشان (از شرم و وحشت) به زیر افتاده، و ذلت (و خواری) آن‌ها را پوشانده است. این همان روزی است که به آن‌ها وعده داده می‌شد.