کتابخانه تمام اسلام

68 - The Pen - Al-Qalam

:1

نون، سوگند به قلم و آنچه می‌نویسند.

:2

که تو (ای پیامبر) به نعمت (و فضل) پروردگارت دیوانه نیستی.

:3

و بی‌گمان برای تو (ای پیامبر) پاداشی بی‌پایان (و عظیم) است.

:4

و یقیناً تو (ای محمد) بر اخلاق و خوی بسیار عظیم و والایی هستی.

:5

پس تو بزودی خواهی دید و آن‌ها (نیز) خواهند دید.

:6

که کدام یک از شما دیوانه است!

:7

همانا پروردگارت بهتر می‌داند چه کسی از راه او گمراه گشته است، و (نیز) او به هدایت یافتگان دانا‌تر است.

:8

پس از تکذیب کنندگان اطاعت مکن.

:9

آن‌ها دوست دارند (و می‌خواهند) که نرمی (و مدارا) کنی، پس آن‌ها (نیز) نرمی (و مدارا) کنند.

:10

و از هر فرومایه‌ای که بسیار سوگند (دروغ) یاد می‌کند، اطاعت مکن.

:11

(آن) بسیار عیبجویی که به سخن‌چینی آمد و رفت می‌کند.

:12

و بسیار بازدارندۀ (کار) خیر، و متجاوز و گناهکار است.

:13

خشن (و کینه‌توز) و (بدتر) از آن (بی‌نسب و) حرام زاده است.

:14

بدان خاطر که صاحب مال و فرزندان بسیار است (مبادا از او اطاعت کنی!).

:15

هنگامی‌که آیات ما بر او خواند شود، گوید: «(این‌ها) افسانه‌های گذشتگان است.

:16

به زودی بر بینی او داغ می‌گذاریم.

:17

ما آن‌ها را آزمایش کردیم، همان‌گونه که صاحبان باغ را آزمودیم، هنگامی‌که سوگند یاد کردند که صبحگاهان (که مستندان نباشند) میوه‌های باغ را بچینند.

:18

و ان شاء الله (اگر الله بخواهد) نگفتند.

:19

پس عذابی (فرا‌‌گیر) از سوی پروردگارت بر (باغ) آن‌ها فرو آمد، در حالی‌که همه در خواب بودند.

:20

پس آن باغ (سبز و خرم) همچون شب سیاه شد.

:21

آنگاه صبحگاهان یکدیگر را ندا دادند.

:22

که اگر می‌خواهید درو کنید، به سوی کشتزار (و باغ) خویش بروید.

:23

پس آن‌ها (به سوی کشتزار) حرکت کردند. در حالی‌که آهسته باهم می‌گفتند:

:24

«(مراقب باشید) که امروز هیچ بی‌نوا (و مسکینی) در آن (باغ) وارد نشود».

:25

و صبحگاهان با تصمیم جدی بر منع و جلوگیری (از مستمندان) بیرون شدند.

:26

پس هنگامی‌که آن (باغ) را دیدند، گفتند: «یقیناً ما راه گم کرده‌ایم،

:27

نه، بلکه ما (از حاصلان) بی‌بهره و محروم هستیم».

:28

یکی از بهترین آن‌ها گفت: «آیا به شما نگفتم، چرا (شکر و) تسبیح (الله را) نمی‌گویید؟!».

:29

گفتند: «پروردگار ما پاک و منزه است، مسلّماً ما ستمکار بودیم».

:30

آنگاه ملامت کنان به یکدیگر رو آوردند.

:31

گفتند: «وای بر ما که طغیان‌گر (و سرکش) بودیم،

:32

امید‌‌‌‌‌‌‌واریم که پروردگارمان (ما را ببخشد و) در عوض چیزی بهتر از آن (باغ) به ما بدهد، بی‌گمان ما به سوی پروردگار خود روی آورده‌ایم».

:33

عذاب (الله در دنیا) این چنین است، و عذاب آخرت مسلماً بزرگ‌تر (و بیشتر) است، اگر آن‌ها می‌دانستند.

:34

به راستی برای پرهیزگاران نزد پروردگار‌شان باغ‌های پر نعمت است.

:35

آیا ما مسلمانان را همچون مجرمان (و گناهکاران) قرار می‌دهیم؟!.

:36

شما را چه شده است، چگونه داوری می‌کنید؟!

:37

آیا شما کتابی (آسمانی) دارید که در آن می‌خوانید؟!

:38

و در آن (کتاب) آنچه را انتخاب کنید، برای شما (نوشته شده) است؟!

:39

یا اینکه شما بر (عهدۀ) ما عهد و پیمان استواری تا روز قیامت دارید، که هر چه را حکم کنید، (حق) برای شما باشد؟!

:40

(ای پیامبر) از آن‌ها بپرس، کدام یک از آنان در برابر این (ادعا‌ها) متعهد است؟!

:41

و یا اینکه آن‌ها (معبودان و) شریکانی دارند، پس اگر است می‌گویند باید شریکان (و معبودان) خویش را بیاورند.

:42

روزی‌که (کار بالا گیرد و الله متعال برای داوری میان خلائق بیاید) ساق برهنه و مکشوف گردد، و (مشرکان) دعوت به سجود می‌شوند، ولی نمی‌توانند (سجده کنند).

:43

(در حالی‌که) دیدگانشان (از ندامت و خجالت) فرو افتاده و ذلّت و خواری وجود‌شان را در بر گرفته است، و یقیناً که پیش از آن (در دنیا) در حالی‌که سالم بودند به سجود فرا خوانده می‌شدند.

:44

پس (ای پیامبر) مرا با آن کسی‌که این سخن (قرآن) را تکذیب می‌کند وا‌گذار، ما آنان را از آنجایی‌که نمی‌دانند بتدریج خواهیم گرفت.

:45

و به آن‌ها مهلت می‌دهم، بی‌گمان مکر (و تدبیر) من استوار (و محکم) است.

:46

(ای پیامبر) آیا تو از آن‌ها مزدی درخواست می‌کنی، که (آن‌ها از ادای آن در رنجند، و) برایشان سنگین است؟!

:47

یا (اسرار) غیب نزد آن‌هاست، پس آنان (از آن) می‌نویسند.

:48

پس (ای پیامبر) برای فرمان (و حکم) پروردگارت صبر کن، و مانند صاحب ماهی (= یونس بن متی) مباش، هنگامی‌که سرشار از غم و اندوه بود (الله را) نداد کرد.

:49

اگر نعمت (و رحمتی) از سوی پروردگارش او را در نمی‌یافت، یقیناً (از شکم ماهی) به صحرای بی آب و علف بیرون افکنده می‌شد، در حالی‌که او بد‌حال (و نکوهیده) بود.

:50

پس پروردگارش او را برگزید، و او را از صالحان قرار داد.

:51

و (ای پیامبر) نزدیک است کسانی‌که کافر شدند، هنگامی‌که آیات قرآن را می‌شنوند، با چشم‌های خود تو را چشم زخم بزنند (و بلغزانند) و می‌گویند: «قطعاً او دیوانه است».

:52

در حالی‌که این (قرآن) جز پندی برای جهانیان نیست.