44 - The Smoke - Ad-Dukhān
حم (حا. میم).
سوگند به کتاب روشنگر.
بی‌گمان ما آن را در شب مبارک (و فرخندۀ قدر) نازل کردیم، بی‌شک ما (همواره) هشدار دهنده بوده‌ایم.
در آن شب هر امر با حکمت (و استواری) فیصله (و تدبیر) می‌شود [ آنچه از روزی و عمر و مصیبت، برای انسان‌ها فیصله شده است، و در لوح محفوظ ثبت است، به فرشتگان سپرده می‌شود. (تفسیر ابن کثیر).].
فرمانی از جانب ما (بود)، بی‌گمان ما فرستندۀ (آن) بوده‌ایم.
رحمتی است از سوی پروردگارت، بی‌گمان او ست که شنوای داناست.
پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه در میان آن دو است، اگر شما یقین دارید.
هیچ معبودی (به حق) جز او نیست، زنده می‌کند و می‌میراند، پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست.
بلکه، آن‌ها در شک اند (و) بازی می‌کنند.
پس (ای پیامبر) منتظر روزی باش که آسمان دودی آشکار (پدید) آورد.
که (تمام) مردم را فرا می‌گیرد، این عذابی دردناک است.
(آنگاه کافران می‌گویند:) «پروردگارا! (این) عذاب را از ما برطرف کن، بی‌گمان ما ایمان می‌آوریم».
چگونه (و از کجا) پند می‌پذیرند در حالی‌که پیامبر روشنگر برایشان آمد!
سپس از او روی گرداندند، و گفتند: «(او) آموزش یافته‌ای دیوانه است».
بی‌گمان ما اندکی عذاب را برطرف می‌کنیم، (ولی) شما (به کفر و اعمال زشت خود) باز می‌گردید.
روزی‌که به گرفتنی سخت (آن‌ها را) فروگیریم، بی‌گمان ما انتقام گیرنده‌ایم.
و به راستی ما پیش از آن‌ها قوم فرعون را آزمودیم، و پیامبری بزرگوار به سوی‌شان آمد.
(و به آن‌ها گفت:) که «بندگان الله (= بنی اسرائیل) را به من و ا گذارید، بی‌گمان من برای شما فرستادۀ امینی هستم.
و (نیز) بر الله برتری مجویید، بی‌تردید من برای شما دلیل روشنی آورده ام.
و همانا من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم، از اینکه مرا سنگسار کنید.
و اگر به من ایمان نمی‌آورید، پس از من کناره بگیرید.
آنگاه به درگاه پروردگارش دعا کرد که: این‌ها گروهی مجرمند.
پس (به او حکم داده شد:) بندگان مرا شبانه ببر، یقیناً شما تعقیب می‌شوید.
و دریا را آرام وا گذار، بی‌گمان آن‌ها لشکری غرق شده خواهند بود.
چه بسیار باغ‌ها و چشمه‌ها را (بعد از غرق شدن‌شان) رها کردند.
و (نیز) زراعت‌ها و قصر‌های نیکو (و زیبا).
و نعمتی که در آن (شادمان) بودند.
اینچنین بود، و ما (همۀ) آن‌ها را به مردمی دیگر وا گذاشتیم.
پس آسمان و زمین بر آن‌ها نگریست، و (به آن‌ها) مهلت داده نشد.
و مسلماً بنی اسرائیل را از عذاب ذلت بار نجات دادیم.
از فرعون، که او سرکشی از اسراف‌کاران بود.
و به راستی ما آن‌ها را با علم (و آگاهی) بر جهانیان (زمان‌شان) برگزیدیم.
و از نشانه‌ها آنچه به آن‌ها دادیم که آزمایش آشکاری در آن بود.
بی‌گمان این‌ها (= مشرکان) می‌گویند:
«سرانجام جز همین مرگ نخستین ما نیست، و ما هرگز بر انگیخته نخواهیم شد.
پس اگر راست می‌گویید: نیاکان ما را (زنده کنید و) بیاورید».
آیا آن‌ها بهترند یا قوم «تبّع» و کسانی‌که پیش از آن‌ها بودند؟ ما آن‌ها را هلاک نمودیم، بی‌گمان آن‌ها مجرم بودند.
و (ما) آسمان‌ها و زمین و آنچه را که در میان آن دو است، به بازیچه نیافریده‌ایم.
و (ما) آن دو را جز به حق نیافریدیم، و لیکن بیشتر آن‌ها نمی‌دانند.
بی‌گمان روز داوری و جدایی (= روز قیامت) وعده‌گاه همۀ آن‌هاست.
روزی‌که هیچ دوستی برای دوست خود سودمند نباشد، و آن‌ها (از سوی کسی) یاری نمی‌شوند.
مگر کسی‌که الله اورا مورد رحمت قرار داده، یقیناً او پیروزمند مهربان است.
بی‌گمان درخت زقوم.
غذای گناهکاران است.
همانند مس گداخته در شکم‌ها می‌جوشد.
جوششی همچون آب جوشان.
(آنگاه به فرشتگان می‌گوییم:) او را بگیرید، پس به سختی او را میان دوزخ بکشید.
سپس بر سرش از عذاب جوشان بریزید.
(و به او می‌گوییم:) بچش که تو (به پندار خود) پیروزمند بزرگواری.
بی‌گمان این (همان) چیزی است که در آن شک داشتید.
یقیناً پرهیزگاران در جایگاه امنی هستند.
در (میان) باغ‌ها و (کنار) چشمه‌ها.
(لباس‌هایی) از دیبای نازک و دیبای ضخیم می‌پوشند، رو بروی هم می‌نشینند.
بدین‌سان (است) و حوریان گشاده چشم (بهشتی) را به همسری آن‌ها در می‌آوریم.
در آن (بهشت) با امن (و آرامش خاطر) هر میوه‌ای را (که بخواهند) می‌طلبند.
در آن (بهشت) مرگ را نمی‌چشند، مگر همان مرگ نخستین (که در دنیا چشیده‌اند) و (الله) آن‌ها را از عذاب دوزخ حفظ کند.
(این) بخششی است از (سوی) پروردگارت، این همان کامیابی بزرگ است.
پس (ای پیامبر) ما آن (= قرآن) را به زبان تو آسان کردیم، تا که آن‌ها پند گیرند.
پس (ای پیامبر) منتظر (وعده‌های الهی) باش، بی‌گمان آن‌ها (نیز) منتظرند.