1
وای بر هر عیب‌جوی غیبت‌کننده‌ای.
2
(همان) کسی‌که مال فراوانی گرد آورد و شمارش کرد.
3
گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌سازد.
4
هرگز چنین نیست (که او گمان می‌کند) مسلماً در «حطمه» انداخته خواهد شد.
5
و تو چه دانی «حطمه» چیست؟!
6
آتش برافروخته الهی است.
7
(آتشی) که بر دل‌ها چیره گردد (و بسوزاند).
8
بی‌گمان آن (آتش) بر آن‌ها فرو بسته (و ازهر سو آن‌ها را محاصره کرده است).
9
در ستون‌های بلند ( کشیده شده) است.